Dystopisch, spannend en ik wil er meer van
[Recensie] In een Amerika van de toekomst is de ziekte IAAN losgebarsten. Hierdoor gaan de meeste kinderen dood en degenen die overleven, ontwikkelen bovennatuurlijke krachten. Ruby is een van de overlevers en wordt in een kamp opgesloten door de regering zodat haar krachten geen gevaar opleveren voor de samenleving.
Narigheid
In dit toekomstige Amerika is het geen goede tijd om kind te zijn. Het kamp waar Ruby in zit is echt naar, maar het kleine beetje dat je via haar leert over de wereld buiten de kampen is ook verschrikkelijk. Bovendien zit ze al meer dan vijf jaar in het kamp. Het is onvoorstelbaar waar ze allemaal mee te maken heeft. Het is dan ook heel logisch dat Ruby heel stil is en in zichzelf gekeerd.
Toch is ze stiekem wel stoer. Helemaal in het begin merk je al dat ze het personeel van het kamp voor de gek heeft gehouden om haar verkeerd in te delen. Kinderen worden namelijk ingedeeld in een kleur, afhankelijk van hun krachten. Blauw is telekinese, groen is superslim, geel is elektriciteit beheersen, oranje is telepathie en rood is vuur. Ik vroeg me wel af waarom er geen andere krachten waren dan deze, maar dat is kennelijk gewoon zo.
Naar mate het verhaal vordert wordt Ruby steeds stoerder. Haar karakterontwikkeling is echt heel goed gedaan. Je ziet niet alleen dat ze verandert maar ook waarom. Het voelt heel logisch.
Fijne traagheid
Sowieso is er in De overlevenden veel ruimte voor ontwikkelingen want het verhaal gaat best wel langzaam. Sommige verhalen zijn net een achtbaan; je wordt constant van het ene avontuur in het ander gestort, op hoog tempo meegesleept in alle ups en downs. Dit is meer een vrije val attractie; je gaat heel langzaam maar je bent wel constant op je hoede voor het moment dat er opeens wat gebeurt. Het boek is namelijk wel heel spannend, ondanks dat er niet veel gebeurt. Doordat er zoveel mensen zijn die iets van de kinderen willen, die ze willen vangen of kwaad willen doen, ben je constant bang dat ze gevonden worden of dat er iets fout gaat. Het zorgt ervoor dat je snel door wil lezen en dat gevoel wordt steeds erger. Wat daar ook aan bijdraagt is dat je heel weinig informatie hebt terwijl er zoveel is dat je wil weten. Ruby zat ruim vijf jaar opgesloten dus kent alleen de wereld in het kamp. Ze heeft sinds haar tiende geen school gehad en geen informatie over Amerika over de rest van de wereld. Samen met haar ontdek je wat er allemaal veranderd is en hoe erg het land er aan toe is.
Wel zijn sommige delen van het verhaal wat voorspelbaar. Lang van tevoren kun je al hints oppikken waardoor je kan bedenken wat er misschien gaat gebeuren, maar je weet het niet zeker en de langzame schrijfstijl houdt je lang in spanning.
Vriendschap
Een heel sterk thema in het boek is vriendschap. Door het boek heen groeit dit op een manier die zo overtuigend is. Ook omdat de personages allemaal uniek en herkenbaar zijn. Ze hebben aparte eigenschappen waardoor ze zijn wie ze zijn, en hun gedrag past daarbij. Iemand die eerst heel wantrouwend is maar later een trouwe vriend wordt, dat is moeilijk om te beschrijven maar het lukt.
Dat maakt het einde ook alleen maar heftiger. Je zit in het verhaal, de ontwikkelingen, de karakters zijn zo echt en dan wow. Gelukkig zijn de twee vervolgdelen al verschenen, en is er een verfilming van het eerste deel!
—
Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles
