Snoeihard geweld met sprankeltjes rust
[Recensie] Geheim agent Jim Matteos neemt enkele maanden vrijaf na het afronden van zijn laatste missie. Hij heeft tijd nodig om bepaalde zaken uit zijn verleden te verwerken en na te denken over zijn toekomst. Wanneer de zware drugscrimineel Jorge Herreira ontsnapt uit de San Quentin-gevangenis in San Francisco, komt aan zijn verlof direct een einde. Herreira heeft een plan waarbij er veel slachtoffers zullen vallen in Amerika. In de hoop om de inhoud van het plan te achterhalen, dringt Jim door in Herreira’s groep. Daar wordt hij geconfronteerd met een vreselijke gebeurtenis uit zijn verleden.
Era Richmen is het pseudoniem van de Nederlandse Eric Bakker. De Paarse Engel is zijn vierde thriller. Het hoofdpersonage Jim Matteos kennen we reeds van in zijn vorige boek, De Saraceense Samenzwering. Beide boeken zijn los van elkaar te lezen, je mist alleen wat uitgebreidere achtergrondinformatie van bepaalde personages. De grootste verandering is dat Era Richmen De Paarse Engel alleen heeft geschreven. De vorige drie thrillers schreef hij samen met Herman Zandstra.
Ontsnapping uit de gevangenis
Het verhaal begint rustig, met de introductie van Jim en Soraya. Er wordt al snel verwezen naar hun voorgeschiedenis. Onmiddellijk erna springt de verhaallijn naar de ontsnapping van Herreira uit de gevangenis. Gelijk met de actie is ook de spanning aanwezig, die mee evolueert met het ritme van de actiescènes. En deze zijn talrijk aanwezig doorheen het hele boek. De eerste dode valt al in het tweede hoofdstuk, en daar blijft het niet bij. Geweld en bloedvergieten zijn schering en inslag. Een echte actiethriller, waarbij de geloofwaardigheid af en toe zoek is.
Het is duidelijk dat spanning en actie voorop staan in De Paarse Engel. Het verhaal draait om wraak en is subliem uitgewerkt. Doorheen deze drukke met geweld doorspekte verhaallijn is er tussenin ook ruimte voor enkele kleinere thema’s zoals innerlijke worsteling, relatieproblemen en familieperikelen. Door het snelle tempo van het verhaal en de vele spannende scènes worden sommige van deze thema’s maar in lichte mate uitgewerkt. Toch is het een meerwaarde, want het zorgt voor een sprankeltje rust in het verder snoeiharde geweld.
Kampen met demonen
Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Er is een continue wisseling, wat maakt dat er vaak cliffhangers zijn op het einde van een hoofdstuk. In het begin lopen de verhaallijnen los van elkaar, maar hoe verder hoe meer alles met elkaar verweven wordt. De personages zijn goed uitgewerkt, waarbij vooral de klemtoon ligt op geheim agent Jim Matteos en zijn vriendin Soraya enerzijds en de op wraak beluste Jorge Herreira anderzijds. Jim worstelt met zichzelf na zijn laatste missie. Voor Soraya bevinden de problemen zich vooral op familiaal vlak. En ook Jorge heeft te kampen met enkele demonen. Dit laatste is de basis voor een intrigerende verhaallijn van de bad guy.
Era Richmen heeft een meeslepende en beeldende schrijfstijl. Deze zorgt ervoor dat je als het ware naar een actiefilm zit te kijken waarbij de ene scène na de andere aan je voorbij schiet. De klemtoon ligt voornamelijk op de actie, met hier en daar enkele beknopt uitgewerkte thema’s. De hoofdstukken zijn aangenaam kort, waardoor het leestempo hoog ligt. Het einde is overdonderend en onverwachts en laat je achter met een hoop onbeantwoorde vragen. Absoluut verrassend, maar het zorgt tegelijk voor een dubbel gevoel. Want je wil uiteraard weten hoe het verder loopt. Daarvoor zullen we geduld moeten hebben tot het volgende boek.
De Paarse Engel is een waardig vervolg op De Saraceense Samenzwering. Het kan echter niet tippen aan het vorige boek. Het was teveel actie en te weinig uitdieping van bepaalde thema’s.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
