Met grote regelmaat worden we bij De Perfecte Buren uitgenodigd om aanwezig te zijn bij boekpresentaties en persconferenties. We gaan graag wanneer we dat geregeld kunnen krijgen met werk, gezin en andere verplichtingen. Toen de uitnodiging van Uitgeverij De Fontein binnenkwam wist Patrice het dan ook zeker; daar gaan we heen!
Vrijdag 2 november 2018 was het dan zover. Samen met Annelien en Tess (die gelukkig vrij was van school) ging de reis naar Utrecht en Annelien schreef daar een verslagje van. Enjoy!
Vrijdagmiddag, al op tijd, stonden Patrice en haar dochter Tess op de stoep. Tijd om naar Utrecht af te reizen! Karen Rose bracht een bliksembezoek aan zowel België als Nederland en wij mochten deze middag, op het kantoor van Uitgeverij De Fontein, aanschuiven samen met een aantal andere bloggers, om in gesprek te gaan met Karen. Zo’n bijzondere kans wilden wij niet laten schieten! Het verkeer zat zowaar mee waardoor we al een uur te vroeg aan kwamen op de locatie. Helaas bleken er geen koffietentjes in de buurt dus stapten we maar vast binnen bij De Fontein. Hartelijk werden we onthaald en het was geen probleem om bij hen te wachten tot het tijd was voor ons gesprek met Karen.
Toen alle bloggers een uur later aanschoven en ook Karen zich bij ons voegde, konden we beginnen. Karen vroeg eerst naar ieders naam en was erg ontspannen waardoor iedereen zich meteen op zijn gemak voelde. De vragen werden gesteld door verschillende bloggers en de verhalen van Karen zorgden ervoor dat het een echt gesprek werd in plaats van een standaard vragenuurtje. Van het begin af aan was Karen zeer openhartig. Zo vertelde ze over het ongeluk dat ze had met een paard vier jaar geleden, maar ook over de zware tijden die zij en haar gezin hebben gekend toen ze bijna dakloos raakten.
Patrice heeft haar een jaar of zes geleden ontmoet in Amsterdam en toen vroeg Karen zichzelf af hoe ze zou veranderen in de jaren die gingen komen, mede door de zware tijden die ze kende. Ze was erg onder de indruk dat Patrice dit onthouden had en vertelde dat haar leven zeker veranderd is, maar zijzelf ook. Toch is ze er van overtuigd dat iedereen verandert door de jaren heen, al was het alleen maar omdat de wereld om ons heen blijft veranderen.
Toen ik haar vroeg of er dingen zijn waarover ze nog niet heeft geschreven maar dat wel graag zou doen, kwamen er veel verhalen los. Karen lijkt overal inspiratie uit te halen. Zo zat ze eens in een vliegtuig naast een man uit Scandinavië. Hij bleek piloot te zijn en vertelde dat hij ’s morgens in Barcelona kon zijn om vervolgens die avond aan te komen in New York. Meteen riep Karen uit dat dat perfect zou zijn voor een seriemoordenaar, ongrijpbaar! Of over die keer dat haar manuscript werd doorgenomen en zij een personage beschreef die werd vermoord met een schot door haar hoofd. Deze personage had maar een kleine bijrol, maar vanuit de redactie werd gezegd dat ze deze vrouw niet mocht vermoorden in haar boek. Karen had het echter wel zo in haar hoofd en vond alleen een klap op het hoofd van de vrouw maar stom. Zo was een probleem geboren want tja, vind hier maar eens een compromis in. Uiteindelijk belde ze een vriendin, legde dit bij haar voor en zij kwam met de uiteindelijke oplossing. Als het personage een iets andere houding aannam op het moment van de aanval dan zou de kogel wel door de huid van het hoofd gaan, maar niet door de schedel. Veel bloed want het betrof een hoofdwond, maar geen dodelijk slachtoffer. Iedereen tevreden! Er werd hartelijk om Karens uitleg gelachen, wat kan zij kostelijk kletsen!
Met heerlijke, ietwat macabere, humor weet Karen ook prachtig te vertellen over de keer dat ze voor een verhaal een mortuarium wilde bekijken. Hier kom je moeilijk binnen, maar een vriendin van haar is traumachirurg en zij wilde Karen wel een rondleiding geven. Karen had duidelijk gezegd dat ze vooral geïnteresseerd was in het lab en géén autopsie hoefde te zien. Het was dan ook een schok toen ze hier wel op stuitte…. Wit als een doek stond ze aan de grond genageld. Pas toen ze door iemand op haar rug werd geslagen, om wat adem terug te krijgen, kwam ze weer bij haar positieven. Wel was ze gefascineerd door alles wat ze zag en heeft ze dit later weer in een van haar boeken gebruikt.
Bij Karen komt het vaak voor dat ze uit nieuwsgierigheid research doet of tegen ideeën aan loopt om ze vervolgens pas later in een boek te gebruiken. Ditzelfde geldt voor personages. Ze heeft genoeg ideeën en personages in haar hoofd, deze moeten alleen vaak geduld hebben omdat ze meestal pas later in één van haar verhalen passen. Ze vond het ook wonderlijk dat ze nog geen bezoek heeft gehad van een geheime dienst of een FBI, gezien haar research op Google.
Karen had continu de lachers op haar hand, leek geen vraag teveel te vinden en vertelde zeer uitgebreid. Hoe de personages voor haar echt tot leven komen en ze moeite heeft om hen los te laten, maar dat ze tegelijkertijd ook zo om aandacht kunnen schreeuwen dat ze soms gek van hen wordt.
Karen gebruikt spreadsheets om niets te vergeten en het is haar zelfs eens gelukt om een boek te schrijven in zeventien dagen!
Zelf leest ze graag boeken van auteur Lisa Gardner en houdt ze van de focus, details en lef waarmee vrouwelijke auteurs schrijven. Mocht Lisa Karen ooit vragen om samen een boek te schrijven, dan heeft ze hier zeker interesse in!
Karen kan zich niet voorstellen dat ze ooit zal stoppen met schrijven, hooguit dat het in een rustiger tempo zal gaan nu ze wat ouder wordt. Na dit gesprek met haar snap ik dat volledig, het schrijven lijkt een tweede natuur te zijn, ze ademt schrijven. Het is niet alleen hobby of werk, het zit verweven in haar leven. Voorlopig zitten de Karen Rose fans dus nog wel goed! In februari komt de volgende thriller ‘Al het kwaad in jou’ uit!!
Patrice is vanaf dag één een echte liefhebber van Rose haar boeken en het toeval wil dat ook alle boeken van Lisa Gardner bij haar in de kast staan, gezellig samen. Dus zo vergezocht is die combinatie van Rose en Gardner niet eens.
We hebben enorm genoten van deze kans, de gezelligheid, de hapjes en de uitgebreide tijd die Karen nam om al onze vragen te stellen.De goodiebag met heerlijk leesvoer en een echte ‘Karen Rosé’ zijn helemaal super!
Als aardigheidje hadden we een ‘ik hou van Holland-schaaltje’ gevuld met echte stroopwafels voor Karen meegenomen. Dat werd met groot enthousiasme ontvangen en met een dikke knuffel beloond. Haar voornemen om ‘iets’ in het Nederlands te zeggen is zeer vermakelijk en stroopwafels zijn vanaf nu vertaald in het Amerikaans á la Karen Rose in ‘ztreudswaffels’.
Wat een heerlijk spontaan mens!
Graag bedanken we alle betrokkenen bij De Fontein voor een perfect verzorgde ontmoeting en de warme sfeer. Claudia, Ester en Tina, graag tot een volgende keer! We vonden het geweldig.
Annelien – team De Perfecte Buren
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
