Niet zo spannend, maar wel rillingen over je rug
[Recensie] Ik werk als leerkracht op een basisschool en hou dus echt van kinderen. Boeken waarin kinderen een rol hebben, of waar het bijvoorbeeld over een oppas gaat, trekken altijd mijn aandacht. Zo ook De perfecte engel. In dit boek volg je Lisa, die gaat werken als inwonende nanny. Lisa heeft ook zelf een dochtertje, Ariël.
Al snel merkt ze de verschillen op tussen haar eigen dochter en Bo, de dochter van Noëlle. Waar Ariël een vrolijk onbezorgd meisje is, is Bo voorzichtig en vaak ziek. Komt het misschien omdat Noëlle haar verstikt met haar bezorgde gedrag? Als Lisa ook nog dreigende appjes ontvangt weet ze dat ze weg moet. Maar kan ze Bo wel achterlaten?
Eva Nagelkerke is het schrijverspseudoniem die de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke gebruiken. Samen hebben ze al twee boeken op hun naam staan. Eerder verscheen namelijk Stille wateren.
De schrijfstijl van Eva Nagelkerke is luchtig. Daarbij bevat het boek korte hoofdstukken, waardoor het makkelijk leest. Eva schrijft beeldend. De karakters van de personages zijn goed beschreven, waardoor je de beslissingen die ze nemen snapt. Het verhaal is geschreven uit verschillende perspectieven. Dit creëert een klein beetje spanning. Ik vond het verder niet heel veel toegevoegde waarde hebben, aangezien de hoofdstukken vanuit andere perspectieven erg kort zijn.
Als je op zoek bent naar een thriller die eng is, waardoor je niet verder hoeft te lezen is De perfecte engel niet het goede boek. Maar als je op zoek bent naar een thriller die makkelijk weg leest en waarbij af en toe de rillingen over je rug schieten, ben je hier wel aan het juiste adres. Het enige nadeel van het boek vond ik dus dat het niet echt heel spannend was. Er zit wel een goede plottwist in. Eèn die realistisch is, maar die je toch niet snel zou raden aan het begin van het boek.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
