Nederlandse politiek op zijn lelijkst
[Recensie] De affaire rond de Teevendeal is een zwarte bladzijde in de Nederlandse politieke geschiedenis. Niet omdat er een slecht politiek besluit door de Kamer werd gejast of omdat de politiek jammerlijk faalde om een maatschappelijk vraagstuk op te lossen. Nee, de bonnetjesaffaire rond de Teevendeal is zo kwalijk omdat een staatssecretaris, twee ministers, een minister-president en een Kamerlid, allen van de VVD, bewust hebben staan liegen tegen de Kamer en er alles aan gedaan hebben om hun leugen vol te houden terwijl de bewijzen van het tegendeel zich opstapelden.
Oorspronkelijk was dit een kleine zaak over de vraag welk bedrag Teeven als officier van justitie aan crimineel Helman had betaald om aan het oplossen van een drugszaak mee te werken. Toen de leugen over de Teevendeal eenmaal was gecreëerd, durfde niemand meer door de zure appel heen te bijten en schoon schip te maken. Zo kon de affaire jarenlang dooretteren.
Nieuwsuur-journalist Bas Haan, die de hele zaak heeft uitgeplozen, doet in De rekening voor Rutte, de Teevendeal, het bonnetje en de politieke prijs voor leugens, veel moeite alles te documenteren en te dubbelchecken en maakt daarin een overtuigende indruk. Hij belt systematisch aan bij mensen van hij vermoedt dat ze meer over de zaak weten. Soms wordt hij verontwaardigd weggestuurd, maar in andere gevallen zijn ambtenaren van het Openbaar Ministerie of van het ministerie spraakzamer. Deze mensen storen zich eraan dat de politiek hen de Zwarte Piet toeschuift.
Ernstig is het om te lezen dat Teeven en Opstelten in feite chantabel waren omdat crimineel Helman over een exemplaar van het bonnetje beschikt waarmee hij kon aantonen dat zij in de Kamer hebben gelogen. Zo lang mogelijk proberen de twee VVD-politici zich met bluf door de talloze Kamervragen heen te werken, maar uiteindelijk zakken ze door het ijs. Mark Rutte moet vaak voor hen in de bres springen en vaart blind op hun verhalen.
Dit is politiek op haar lelijkst omdat de twee bewindspersonen alternatieve feiten aan de Kamer voorleggen en zij denken dat ze hiermee weg kunnen komen. De VVD’ers denken dat ze zijn pootje gelicht door criminelen of politieke tegenstanders. Liefst hadden ze alles tot in eeuwigheid geheim gehouden. Maar hun lot werd bezegeld door een combinatie van journalistiek speurwerk en van enkele anonieme betrokkenen die zich niet bij het opportunistische spelletje wensten neer te leggen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
