"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De spiegelkoning

Zaterdag, 15 mei, 2021

Geschreven door: Bronja Hoffschlag
Artikel door: Patrice van Trigt

Deze allesbehalve doorsnee entertainment-thriller vraagt concentratie en toewijding

[Recensie] Vanaf het moment dat in november 2013 de spraakmakende thriller, en het eerste deel van De Project X trilogieDe Dode Kamer (DDK) verscheen, ben ik onder de indruk van de schrijfkunsten van de Rotterdamse Bronja Hoffschlag. NaDe Spiegelkoning (DSK). Fans van deze serie spreken de titels in afkortingen aan. Met de verschijning van DDK maakte Hoffschlag een verpletterend debuut. ‘On-Nederlands goed’ werd het betiteld, ook door mij. Tussen deel een en twee verscheen de novelle Snuffwaarmee ze wederom hoge ogen gooide.

De spreekwoordelijke lat lag hoog, kon Hoffschlag dit niveau handhaven? Het antwoord op die vraag werd al snel duidelijk bij de verschijning van DSM in 2015 én met haar bijzondere debuutroman P.I.D. in 2017, ook daarover waren de reacties ronduit lyrisch en de spanning steeg naarmate het laatste deel van de trilogie zou gaan verschijnen. Precies zes jaar na haar debuut was het dan zover en verscheen De Spiegelkoning.

Tempo ligt hoog

Om weer even in het verhaal te komenHo heb ik eerst de laatste hoofdstukken van DSM nog eens gelezen. Het was inmiddels weer enige tijd geleden dat de schokkende ontwikkelingen zich hadden voltrokken en eer Donald Skinner een beetje uit je systeem was. Wat opvalt wanneer je in DSK aan het lezen bent, is dat Hoffschlag het tempo hoog heeft liggen. Door middel van snelle perspectiefwisselingen en betrekkelijk korte hoofdstukken raas je door tijden en gebeurtenissen heen. 

Boekenkrant

Hierdoor ben je continu alert, je mag niets missen want nu komen antwoorden op openstaande vragen. Alles is ingenieus in elkaar gestoken en toch geen enkel moment verwarrend. Deze drie boeken zijn samen één verhaal en er is zoveel gebeurd tot nu toe, maar de hoofdpersonages krijgen het ook nu weer flink voor de kiezen. 

In De Dode Kamer maken we uitgebreid kennis met de broers Lennart en Misha. Misha is uitermate slim en Lennart maakt vooral de
verkeerde keuzes. Wanneer ze op elkaar aangewezen raken, blijkt hoe de broederlijke band zich ontwikkelt, in voor- en tegenspoed, ondanks of juist dankzij hun verschillen die prachtig tot hun recht komen. In De Skinner Methode was de hoofdrol weggelegd voor moordende psychopaat Donald Skinner. Hoffschlag deinst niet terug om genadeloze klappen uit te delen als het aankomt op plotwendingen.

In dit slotdeel is een grote rol weggelegd voor Maren, de vriendin van Misha. Ze heeft het moeilijk, want ze wordt gevoelsmatig voor het blok gezet. Het feit dat Misha meer dan intelligent is doet de lezer wel vermoeden dat dit niet uit de lucht komt vallen, het brein van Misha staat nu eenmaal niet stil, ook niet achter de tralies en na de afronding van Project X. De gebeurtenissen uit het verleden en de plannen die Misha heeft, komen tot uiting in een bizar idee.

Grenzen van de macht

Misha zit, net als Skinner achter slot en grendel, hoe gaat hij dit alles ten uitvoer brengen en waar liggen de grenzen van de macht van Skinner? Daar komt Maren in het verhaal en daarmee ontwikkelt zich een pittig dilemma. Loyaliteit wordt een issue, gevolgd door vertrouwenskwesties en twijfel. Deze worden weer gevoed door het zorgvuldig manipuleren door bepaalde personen. En ga er vooral niet van uit dat je weet wié dat zijn, de hersenspinsels van Hoffschlag zetten je voor zeker op het verkeerde spoor.

Voor deze boeken is zowel concentratie als toewijding nodig. Dit zijn geen doorsnee entertainment-thrillers. Een welgemeende tip is dat je bij De Dode Kamer gaat beginnen. Het zijn drie boeken maar het is één verhaal. Je leert naast Misha en Lennart ook Colin, Maren en Dean goed kennen. En vergeet de geniale rotzak in het verhaal niet, heel diep verstopt heeft zelfs hij zijn charmes.

Hou je van intelligente, psychologische en uitdagende thrillers met meer dan fascinerende personages, dan raad ik je de deze trilogie aan. De plot is niet wat ik had gedacht of verwacht maar wel verrassend. De
Spiegelkoning is een meer dan waardige afsluiter van dit unieke avontuur. 

Hoewel spannend en mooi afgerond vond ik de eerdere twee delen net een tikkie meer aanspreken. Voor mij zat dat vooral in de hoge verwachting, het einde had op mij een minder verbluffende uitwerking dan gedacht. 

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur: