Voorspelbaar verhaal, maar de krachtige emoties komen over
[Recensie] Een boek geschreven door een gewezen politieagent met een tiental jaar ervaring, die verschillende functies uitoefende zoals straatagent en rechercheur, moet goed zijn. Hij kent alle knepen van het vak. Charlie Gallagher is in de UK geen onbekende meer, hij heeft reeds meerdere misdaadseries op zijn naam staan die goed onthaald werden. Met De stille vriend introduceert hij zijn nieuwe serie waarbij inspecteur Joel Norris de hoofdrol speelt.
Callie Evans, een puberende tiener heeft een zelfmoordpoging gedaan. Ze ligt in coma en er zijn veel vragen. Waarom heeft Callie het geprobeerd? Dan krijgt vader Danny een tip: het was geen zelfmoord, maar een moordpoging.
Onthoofd lichaam op het strand
Terzelfdertijd wordt een onthoofd lichaam gevonden aan het strand. Kersverse inspecteur Joel Norris wordt er naartoe gestuurd, ook al heeft hij geen ervaring met moordzaken.
Gallagher laat niets aan het toeval over, gans het plaatje klopt. Zijn vlotte schrijfstijl combineert hij met beeldend vertellen. Zo zie je de witte krijtrotsen van Dover, de pubs. De stille vriend is niet al te technisch, wat je van iemand uit het politievak wel zou verwachten. Het verhaal is netjes in evenwicht.
Klinkt dus als de perfecte thriller, toch kom je niet zo goed door het verhaal, wat vreemd is met zulke perfectie. Het verhaal is iets te voorspelbaar, De stille vriend is niet bijster origineel. Bepaalde wendingen zie je van ver aankomen. Vooral omdat je vanaf de eerste pagina weet hoe de misdaad gebeurde. Dus niet zoals vorige boeken waarbij je met hoofdinspecteur Joel Norris, op onderzoek gaat en zijn complexe denkwijzen volgt. Het gemis van recherchetechnieken in het verhaal is een gemis, ze komen pas laat in het verhaal aan bod. Ik bleef op mijn honger zitten. De uiteindelijke plot is dan wel weer onverwacht.
De stille vriend overtuigt wel met de goed uitgewerkte personages. Hun verdriet is krachtig en zet aan tot nadenken. Bijvoorbeeld over hoe snel we oordelen over zaken waarvan we de achtergrond niet kennen. Charlie zorgt er hiervoor dat we onze ogen openen om dit minder snel te doen.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
