"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De stilte van Thé

Vrijdag, 21 december, 2018

Geschreven door: Marie de Meister
Artikel door: Lalagè

Iedereen wil weten wat zijn of haar afkomst is

[Recensie] In 1941 schrijft Thé voor het eerst een brief aan haar zus Magda, die is ingetreden in een klooster. Twee bladzijden later springt het verhaal naar een non in 1994, waarover Sophie Keller een reportage over maakt. Wat de band is tussen Sophie en Thé ontdek ik pas een heel stuk verderop in het boek. Marie de Meister zet eerst een aantal verhaallijnen uit, met flashbacks naar Sophies jeugd in een pleeggezin, haar studententijd en het recente verleden met haar vriend Baauwe. Dat zijn dus in totaal vijf tijdstippen! Het is maar goed dat ik meteen een bladzijde of 70 lees, zodat ik de opzet ongeveer door heb.

Sophie Keller is een vakvrouw die het ver heeft geschopt met haar scherpe interviews voor de Nederlandse televisie. Eén onderwerp wil ze vermijden, maar haar hoofdredacteur is onverbiddelijk: Sophie maakt een reportage over een vrouw die bij de rechter wil afdwingen dat ze mag weten wie haar biologische ouders waren. De nonnen van het klooster waar ze als baby werd gebracht beroepen zich op hun zwijgrecht. De volgende dag kan Sophie niet meer praten en dus niet meer werken. Na een tijdje lukt het haar wel weer om te spreken, maar écht praten kan nog steeds niet. Sophies vriend Baauwe probeert haar over te halen om te vertellen wat er is, maar ze kan het echt niet. Pas na maanden lukt het haar om aan Baauwe te laten zien wat er in de hutkoffer zat die ze bij hun verhuizing naar de molen heeft meegenomen: allemaal herinneringen aan vroeger.

Sophie had niets weggegooid. Alles wat de schaamte en de pijn over haar afkomst vertegenwoordigde had ze veilig opgeborgen, zoals veel mensen de dingen die ze het liefst zouden willen vergeten toch ergens een plaats geven in hun leven, om ze op een dag tevoorschijn te halen en hun heilzame werk te laten doen, als een steenpuist die moet barsten voordat hij kan genezen.

De topvrouw Sophie Keller blijkt ook maar een kwetsbaar mens te zijn en ik leef met haar mee. Uiteindelijk gaat ze actief op zoek naar haar verleden, door familieleden te bezoeken en later een aantal dagen naar het klooster van Thé te gaan. Maar durft ze ooit die ultieme vraag te stellen? Zal daar antwoord op komen en is dat antwoord dan voldoende? Ik lees het boek razendsnel uit, omdat ik zo graag wil weten hoe het in elkaar zit. De verschillende betekenissen van de titel De stilte van Thé worden duidelijk. De opzet van het boek is complex, maar werkt toch heel goed. Elk mens neemt haar verleden mee en dit moet verwerkt worden om echt verder te kunnen gaan. Sophie lukt dat aan het einde van het boek, wat prachtig is om te lezen.

Boekenkrant

Eerder verschenen op Lalagè leest


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.