"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De strijd van de Dwergen

Vrijdag, 12 februari, 2021

Geschreven door: Markus Heitz
Artikel door: Agnes Eikema

“Tungdil, de held van het Veilige Land. Deze geboren leider, die daarnaast een enorme aanzien geniet onder zijn volk, strijdt geregeld met zijn kameraden tegen de monsters van Tion.”

[Recensie] Op Valentijnsdag van dit jaar [2013/red.] deed ik een oproep. Nog nooit in mijn leven had ik een heus fantasyboek gelezen. Via de mail en op social media druppelden de reacties binnen en al snel had ik mijn keuze gemaakt. De Dwergen I van Markus Heitz zou mijn eerste fantasyboek worden en ik moet eerlijk bekennen, ik heb er geen moment spijt van gehad! Toch heeft het ruim een half jaar geduurd voordat ik aan deel II begon. De lezers onder ons zullen het wel herkennen; er komen altijd nieuwe boeken tussendoor.

En dat is direct een nadeel van een fantasyserie; hoe ging het verhaal ook al weer?

Waar gaat De strijd van de dwergen over?

Pf

“Na de overwinning op Nod’onn trekt dwerg Tungdil met een groep vrijwilligers op naar het vijfde rijk om de berg opnieuw te bevolken. Aangevallen door onsterfelijke orcs en alfen zoeken ze naar nieuwe bondgenoten. Verbannen dwergen komen hen te hulp. Het verhaal raast door diverse strijdperken; naast de acceptatie/discriminatie van vrije dwergen wordt de strijd met de derde stam weer aangewakkerd en moeten uiteindelijk vriend en vijand samenwerken om het veilig land te bevrijden van de Avatars, magiërs van buiten die het land willen verschonen van al het kwaad maar tegelijkertijd alles verwoesten.”

Zoals ik hierboven ook schreef, heeft er tussen het lezen van deel I en deel II meer dan een half jaar tijd gezeten en dan is wel lastig om het verhaal weer direct op te pakken. Het verhaal is namelijk complex, diverse verhaallijnen lopen naast elkaar en door elkaar heen en je maakt kennis met verschillende personages uit de Dwergenstammen, Alfen, Magiërs en Orcs. Heitz zorgt voor een grote diversiteit aan personages in het boek, waardoor de wereld van het Veilige Land en daarbuiten enorm uitgestrekt lijkt. Maar door de hoeveelheid complexe personages mist voor mij de diepgang en de emotie in het verhaal. Het verhaal draait net als deel I om Tungdil, de held van het Veilige Land. Deze geboren leider, die daarnaast een enorme aanzien geniet onder zijn volk, strijdt geregeld met zijn kameraden tegen de monsters van Tion. Natuurlijk vallen aan beide zijden verliezen en ook Tungdil moet afscheid nemen van goede vrienden en kameraden. Maar dit afscheid wordt erg platonisch beschreven en het lijkt alsof de Dwergen geen emotie kennen. Wanneer er bijvoorbeeld een goede vriend van Tungdil zelf overlijdt, wordt aan dit overlijden uiteindelijk maar één pagina besteed.

Ondanks de ontbrekende diepgang heeft Heitz de intriges en de tegengestelde belangen van de verschillende volkeren goed uitgewerkt, waardoor het verhaal spannend en vernieuwend is. Wanneer je de serie van De Dwergen wilt lezen, zou ik je aanraden om bij deel I te beginnen, want de boeken zijn niet afzonderlijk te lezen.

Eerder verschenen op boekenz