Zijn er omstandigheden zijn waarin misdaden toelaatbaar zijn?
[Recensie] Een meisje van zeven jaar loopt naakt en bedekt met bloed en blauwe plekken een bank binnen, speelt een cassettebandje af en verlaat de bank weer met een rugzak vol met geld. Niemand doet iets en het meisje lijkt in rook te zijn opgegaan. Leona Lindberg, een vierendertig jarige rechercheur bij de Afdeling Ernstige Delicten, krijgt de leiding over het onderzoek. Leona lijdt aan een antisociale persoonlijkheidsstoornis en besteedt heel veel energie aan het onderdrukken van wie en wat zij eigenlijk is. Zij wil verandering in haar leven en daar heeft ze geld voor nodig, heel veel geld en dat heeft zij niet. Haar gokverslaving heeft haar niet rijk gemaakt. Leona is echter een heel goede speurder, zij weet welke fouten criminelen maken en zij maakt die fouten niet.
De zaak van het naakte meisje in de bank is zo uitzonderlijk dat de pers er boven op zit. Zo ook Christer Skoog, een journalist van Aftonbladet die niet alleen veel belangstelling heeft voor de zaak waaraan Leona werkt maar ook voor een zaak waarbij het misdadig gedrag van hooggeplaatste politici in de doofpot wordt gestopt. Tussen Christer en Leona ontwikkelt zich een kat en muisspel dat gevaarlijke proporties aanneemt.
Jenny Rogneby (1974) is een Zweedse criminologe die voor de Zweedse politie heeft gewerkt. Haar ervaringen hebben mede bijgedragen aan de totstandkoming van haar debuutthriller De teerling is geworpen. Zij heeft een frisse en heldere schrijfstijl en daarmee heeft zij een originele en spannende thriller geschreven die aangenaam leest en waarin een hoofdpersoon wordt gepresenteerd die intrigeert en boeit maar ook nogal dubbele gevoelens oproept. Een vrouw die beseft dat het bewandelen van geijkte paden haar niet per se een goed mens maakt en dat een radicale ommekeer voor haar en haar omgeving waarschijnlijk beter zou zijn.
Het wordt heel geloofwaardig op papier gezet totdat duidelijk wordt hoe Leona die ommekeer wil bewerkstelligen. Zij blijft intrigerend maar de aanvankelijke sympathie neemt snel af en dat doet afbreuk aan het boek. Daar staat tegenover dat De teerling is geworpen een prima pageturner is die met genoeg onverwachte en verrassende plotwendingen de spanning er goed in houdt. De personages zijn goed uitgewerkt en geloofwaardig, de omstandigheden die hebben geleid tot Leona’s persoonlijkheidsstoornis worden met gevoel beschreven, de werkwijze van de Afdeling Ernstige Delicten en de onderlinge animositeit worden scherp geanalyseerd en overtuigen.
De ontknoping is zoals een ontknoping van een goed thriller hoort te zijn, goed gevonden en uitermate spannend maar toch wringt het een en ander. Niet alleen wordt het verhaal naarmate het boek vordert steeds ongeloofwaardiger, ook dringt de vraag zich op of er omstandigheden zijn waarin misdaden toelaatbaar zijn. Het eindoordeel is dan ook dubbel. De teerling is geworpen is een originele thriller die goed geschreven is en waarin snelheid en spanning ruim aanwezig zijn. Maar het is ook een thriller met een hoofdpersoon die uiteindelijk weinig sympathie opwekt en waarin met de geloofwaardigheid regelmatig een stevig loopje wordt genomen.
—
Eerder verschenen op Hebban
