"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De tragische geschiedenis van mijn succes

Dinsdag, 26 december, 2006

Geschreven door: Elle van Rijn
Artikel door: Linda Breckle

Max volgt haar hart

Elle van Rijn debuteert met een eigentijdse roman nadat ze zich jaren op acteren heeft toegelegd. En ze beseft klaarblijkelijk dat deze tijdelijke overstap van acteren naar het schrijversvak vaak een hoop vooroordelen met zich mee brengt. In De tragische geschiedenis van mijn succes raadt de hoofdpersoon, Maxime, haar vriend af om een bepaald boek te nemen; ‘Niet doen, zeg ik beslist. ‘Dat is geschreven door een actrice en die kunnen niet schrijven.’ Dergelijke cynische zelfspot zien we vaker terug bij Maxime.

Maxime Bremer (bijgenaamd Max) is mooi, slim en getalenteerd, en toch is ze niet tevreden met haar leven, er is iets verkeerd gegaan. Dat ‘iets’ is de ontdekking dat ze nog een broer heeft die door haar ouders voor iedereen verzwegen is vanwege zijn handicap. Ook is Max niet tevreden met haar werk in de verzekering- en pensioenwereld, waar ze terecht is gekomen via haar oom Eugene.

Na een bijna fatale val bij het bezoeken van de première van de musical Vader Jacob komt ze tot inzicht dat ze moet gaan doen wat ze het liefste wil: acteren. Peter, de man die op haar jurk stond en daarmee haar val veroorzaakte, besluit haar daarmee te helpen. Hij speelt de vader in de musical en heeft goede contacten in het wereldje. Dankzij hem kan ze auditie doen en krijgt zo een rol in de soapserie Liefde en Haat. De rol in de serie brengt structuur en zekerheid in haar leven.

Deze zekerheid dreigt ze echter na een aantal maanden te verliezen door haar slechte spel en herhaaldelijke afwezig zijn, beide veroorzaakt door het feit dat haar moeder op sterven ligt. Oom Eugene en haar vrienden helpen haar door deze periode heen. Peter sleept Max zelfs mee op vakantie naar Frankrijk. En daar vindt ze niet alleen haar rust terug, maar leert ze ook tevreden te zijn met haar leven. Einde.

Boekenkrant

Hoewel het einde nogal abrupt is, weet Elle van Rijn er toch de boodschap in te leggen dat een mooi en prettig leven – dat niet per definitie perfect hoeft te zijn – binnen handbereik ligt, zolang je maar je hart volgt. Het feit dat Maxime dat doet en daarvoor haar saaie baan opzegt, maakt dat je bij dit boek lekker kan wegdromen, niet alleen over wat er met Max zal gebeuren, maar nog meer over het idee om zelf met je degelijke baan te stoppen en je dromen proberen waar te maken.

Er is dan ook geen sprake van een zeer tragisch verhaal, maar wel van een heerlijk dramatisch personage dat in de gênantste situaties terecht komt. Die zorgen voor plaatsvervangende schaamte en doen ook denken Helen Fielding’s Bridget Jones Diary waarmee in 1996 een nieuw genre werd herkend: chicklit. Kenmerkend element van chicklit is een vrouwelijke, hoofdpersoon die vertelt over haar dagelijkse leven. Centraal staan vriendschappen, beslommeringen, liefdes en het werk van de hoofdpersoon. Vaak is ze een anti-heldin van in de dertig die gedurende het verhaal verschillende keuzes maakt die verbetering brengen in haar situatie. Een happy end volgt, waarin ook blijkt dat niet alles volmaakt is, maar de hoofdpersoon wel tevreden is met haar bestaan.

Maxime heeft in De tragische geschiedenis van mijn succes nogal wat veel pech en ze komt regelmatig in idiote situaties terecht. Zo schrijft een weekblad over Maxime dat ze lesbisch is, omdat ze tijdens een première een vriendin omhelst en aan de interviewer van het blad vertelt dat die vrouw ‘bovenal haar vriendin is’. Ook belandt ze op het politiebureau vanwege mobiel bellen in de auto, en wordt ze gechanteerd met naaktfoto’s. Helaas worden deze als hilarisch bedoelde scènes nergens echt grappig en zijn sommige gebeurtenissen ronduit ongeloofwaardig, zoals het optreden van een cliniclown die niet weg wil gaan uit de kamer van Maximes stervende moeder als zij haar zoon voor de eerste en meteen laatste keer van haar leven ontmoet.

Het eigentijdse karakter van dit debuut en de luchtige, cynische toon ervan maken van dit verhaal een vermakelijke roman. Maar wat de kracht van chicklit is – de herkenningsfactor – ontbreekt: door de ongeloofwaardigheden en dagdromen kun je je amper in de hoofdpersoon verplaatsen.


  • De tragische geschiedenis van mijn succes

  • Ster(ren): (2)
  • Auteur(s): Elle van Rijn
  • Recensent(en): Linda Breckle
  • Aantal Pagina's: 368
  • Publicatiejaar: 2006
  • Uitgever(s): Contact
  • ISBN: 9025427672, 9789025427672
  • Trefwoorden: Roman

Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur: