Het boek is gebaseerd op ware feiten
[Recensie] Cotton Malone, de stoere onderzoeker/geheim agent die in meer boeken van Steve Berry de hoofdrol speelt, gaat in opdracht van het Smithsonian Institution op zoek naar een schat. Deze schat, die een fortuin waard is, is ooit verstopt door de Ridders van de Gouden Cirkel, een geheim genootschap dat niet meer bestaat. Tenminste, daar gaat iedereen van uit. Maar er gebeuren te veel dingen die doen vermoeden dat het omstreden genootschap nog springlevend is. Er blijken meer mensen op zoek te zijn naar de schat, maar die is slechts te vinden met ‘inside information’ die nodig is om bepaalde codes te kraken. Cotton komt erachter dat hij over een deel van die kennis beschikt.
Ondertussen is de beste vriend van Danny Daniels, de ex-president van de Verenigde Staten, onder verdachte omstandigheden overleden. Gaandeweg wordt duidelijk dat deze gebeurtenis verband houdt met de schat en dat er achter de schermen politieke belangen worden uitgevochten. Binnen deze chaos wil Cotton maar één ding: erachter komen wie degene is die over lijken gaat om de schat te vinden.
De verdwenen orde begint met de beschrijving van een geheime ontmoeting en vervolgens een grote brand in het Smithsonian in 1865. Daarna maken we kennis met Cotton Malone, die dan nog vol enthousiasme begint aan zijn zoektocht naar de schat. Maar die onbezorgdheid is van korte duur. verschillende mensen blijken het op Cotton voorzien te hebben en hij is vanaf dat moment steeds het doelwit. Er worden heel veel nieuwe personages geïntroduceerd en het is best lastig om te onthouden wie ze zijn en aan welke kant ze staan. Soms worden ze bij de voornaam en soms bij de achternaam genoemd; dat maakt het er niet makkelijker op. De vertellers (Cotton en Danny) vertellen om en om hun verhaal en omdat ze qua karakter en manier van doen op elkaar lijken, raak je als lezer soms in de war.
Steve Berry heeft veel research gedaan voor De verdwenen orde en dat is te merken. Het boek is gebaseerd op ware feiten, al is het fictie. Ook Berry’s beschrijving van het politieke systeem in de VS is waarheidsgetrouw en zeer uitgebreid. Jammer genoeg haalt dit ook de vaart uit het verhaal. Hoewel er nogal wat mensen gruwelijk aan hun eind komen, wordt het nergens echt spannend. Dit staat haaks op de quotes die op de cover van het boek zijn vermeld door andere bestsellerauteurs, zoals Lee Child. De schrijfstijl van Berry valt wat mij betreft dan ook niet in het rijtje van Dan Brown of Peter James.
Al met al had ik misschien te hoge verwachtingen van dit boek. Het is zeer informatief, alle details zijn op elkaar afgestemd, maar echt meeleven deed ik niet met de personages. Die blijven toch ondergeschikt aan het verhaal dat Berry wil vertellen. Desondanks is dit zijn zoveelste boek, dus er zijn genoeg lezers die fan zijn van deze auteur. En misschien is dit onderwerp (de politiek van de VS) ook wel minder mijn ding. Ik geef De verdwenen orde daarom drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
