"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De verhalen

Vrijdag, 11 augustus, 2017

Geschreven door: Mensje van Keulen
Artikel door: Sarah Verhasselt

Doordeweekse verhalen

[Recensie] De verhalen van de Nederlandse schrijfster Mensje van Keulen brengt verschillende korte verhalen van Van Keulen samen in één band en heeft ook enkele nieuwe verhalen voor de lezer in petto. Het levert een vrij traditioneel geschreven verhalenmix op, waarin familiekwesties, relaties en het dagelijkse leven centraal staan.

Van Keulens verhalen gaan vaak over mensen die kampen met de sleur van hun bestaan: een oude man die meer geeft om zijn hond dan om zijn vrouw, twee vriendinnen die ruziënd samen op reis gaan, nieuw samengestelde gezinnen… Die thematiek zorgt er echter voor dat de verhalen soms nogal eentonig overkomen. Zo wordt er iets te uitvoerig beschreven hoe een vrouw een etentje voor haar man en zijn kameraad in goede banen leidt of hoe een rondborstig meisje het hoofd van enkele soldaten op hol brengt. Ook de liefde als thema ontbreekt niet in deze bundel: relaties blijken een onuitputbare bron van inspiratie voor Van Keulen. Met een fileermesje beschrijft ze hoe mensen met elkaar omgaan. Het zijn verhalen die je wel al eens eerder gehoord of gelezen lijkt te hebben (in een jeugdboek of elders), waardoor je als lezer soms – helaas – de indruk krijgt niets vernieuwends in handen te hebben. Veel verhalen voeren steeds dezelfde soort personages en situaties op, waardoor de lezer verveeld dreigt te raken. De thematiek is, wat deze bundel betreft, een beetje een gemiste kans.

Verhaaltechnisch zit De verhalen wel goed in elkaar: elk verhaal roept een zekere spanning op die net voor het einde van het verhaal gebroken of opgeheven wordt. Op die manier wordt de nieuwsgierige lezer geprikkeld en beloond. Toch doen sommige verhalen ook enigszins aan een lukraak hoofdstuk uit een roman denken. In dat geval werden verhaallijnen soms te snel afgehaspeld en blijf je met een onbevredigd gevoel achter. Wat dit boek dan wel de moeite maakt? Dat is ongetwijfeld de stijl van de schrijfster. De taal die Van Keulen gebruikt, is helder en zeer beeldrijk. Zo kan de lezer af en toe genieten van mooie zinnen als “ze troostte haar vingers aan de handdoek”. Ook Van Keulens ironie maakt deze bundel verteerbaar. De verhalen is bovendien een ideaal boek voor op vakantie: wanneer je even een kwartiertje tijd hebt, pik je al gauw een verhaal mee. Dode momenten worden zo snel een literaire adempauze. Voor de doorgewinterde romanlezers is De verhalen echter een ietwat frustrerend boek: alle personages lijken op elkaar en sommige verhalen zijn nu eenmaal te kort of te eenvoudig om na te vertellen.

De verhalen zal menig lezer vast en zeker plezieren, maar waarschijnlijk ook teleurstellen. Misschien had men, bij het samenstellen van deze verzamelbundel, wat selectiever kunnen zijn in Van Keulens verhalen. Haar stijl is scherp en een beetje poëtisch, maar de originaliteit van de verhaallijnen laat soms te wensen over. Aangename vakantielectuur, maar ook niet meer dan dat.

Hereditas Nexus

Eerder verschenen op Cutting Edge