"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De verloren zoon

Donderdag, 1 juli, 2021

Geschreven door: Gregg Hurwitz
Artikel door: Severine Lefebre

Spanning, emoties, humor,… alles is aanwezig én in balans

[Recensie] Evan Smoak, vroeger gekend als Orphan X, heeft – weliswaar onder lichte dwang van de Amerikaanse President – besloten om een normaal leven te leiden en te stoppen met zijn activiteiten als de Nowhere Man. Dit verandert echter al snel wanneer hij een onverwacht telefoontje krijgt van een vrouw die beweert zijn moeder te zijn. Ze vraagt Evan om Andrew Duran te helpen die diep in de problemen zit en achterna wordt gezeten door twee moordenaars. Evan besluit om hem te helpen, maar het wordt allesbehalve een gemakkelijke missie.

Gregg Hurwitz is de auteur van de bekende en succesvolle Orphan X-serie. De verloren zoon is intussen al het zesde boek in deze reeks. Net als de vorige vijf boeken is ook dit nieuwste deel terug een absolute schot in de roos.

Evan Smoak werd als twaalfjarig jongetje door de Mystery Man uit het weeshuis gehaald, waarna hij werd getraind tot huurmoordenaar en ingezet in het officieel onbestaande Orphan-programma. Als Orphan X loste Evan verschillende ‘problemen’ op, tot hij besloot om ermee te stoppen. Vanaf dan ging hij door het leven als de Nowhere Man, en kon iedereen zijn hulp inroepen bij problemen. Die loste hij dan voor je op. Nu Evan min of meer werd verplicht te stoppen, was hij er klaar voor om op ‘pensioen’ te gaan. Maar een telefoontje maakte hieraan een einde.

Het verhaal begint met een flashback naar het verleden van Evan. Daar was hij twaalf jaar, en hoopte hij te worden opgepikt door de Mystery Man. Het zijn de handelingen die Evans verdere leven hebben bepaald, en de flashbacks laten het verloop hiervan zien. Dit is een verhaallijn met een grote meerwaarde waarbij je als lezer zelfs in dit zesde deel nog nieuwe dingen te weten komt over het hoofdpersonage. Deze flashbacks worden afgewisseld met de hedendaagse verhaallijn. Na een grote cliffhanger op het einde van het vorige boek De accountant, gaat het verhaal verder waar het was gestopt. Veronica LeGrande, een vrouw die zegt zijn moeder te zijn, vraagt Evans hulp. Niet voor haarzelf, maar voor Andrew (of André zoals Evan hem kent van in zijn kindertijd). Spreekt Veronica de waarheid? Evan besluit om André te helpen, maar kan dit niet zonder hulp van vrienden. En oude vijanden.

Boekenkrant

Vanaf de allereerste bladzijde word je als lezer in het verhaal meegezogen. Er is direct de nodige spanning aanwezig om de aandacht vast te houden en de nieuwsgierigheid te prikkelen. Deze spanning is op meerdere manieren aanwezig, enerzijds bij de vele spannende actiescènes, maar ook daartussen en bij de flashbacks naar de twaalfjarige Evan is er een continue spanningsboog te vinden. Iets wat zeer cruciaal is bij dit genre van actie- en spionagethrillers. Het verhaal eindigt dan ook helemaal in stijl: spectaculair en compleet verrassend.

De plot zit wederom subliem en ingenieus in elkaar. Gregg Hurwitz slaagt erin om de lat in elk nieuw boek enorm hoog te houden, en je als lezer te blijven boeien. Dit concept werkt zeer goed doordat er telkens verder wordt gebouwd op de vorige boeken, en vooral het privéleven van Evan steeds meer aandacht krijgt. Elk boek brengt daardoor iets nieuws aan het licht. In De verloren zoon staat het thema familie centraal, en krijg je als lezer een diepere kijk in het verleden van Evan. Een ideale balans tussen de vele spannende actiescènes (gevechten, droneaanvallen, achtervolgingen,…) en de rustigere privémomenten. Het geheel zorgt voor de nodige cliffhangers en verrassende plottwisten.

Het personage Evan Smoak blijft dus nog steeds evolueren, en wordt boek na boek meer menselijk. Hij is geen gevoelloze huurmoordenaar meer zoals tijdens zijn Orphan X-tijd. Er zijn mensen waar hij zich verbonden mee voelt, neem nu bijvoorbeeld Joey, een zestienjarige rebelse hacker en ex-Orphanlid die hij onder zijn hoede heeft genomen. Zij voelt als een soort familie voor hem, en omgekeerd. Ze kunnen op elkaar rekenen. Ook in dit boek doet Joey weer mee en helpt ze Evan in het slagen van zijn missie. Dat er nu ook nog eens een echt familielid opduikt maakt het er absoluut niet simpeler op voor Evan. Hij moet zijn verleden onder ogen durven zien als hij deze extreem krachtige tegenstander wil verslaan.

Gregg Hurwitz heeft een vlotte en filmische schrijfstijl, waarbij alles qua actie, omgeving en personages erg detaillistisch is uitgewerkt. Dit echter zonder zich te verliezen in overbodige details, hij weet net een perfect evenwicht te bekomen. Een groot pluspunt is de vele humor die in het verhaal verweven zit. Net als in de vorige boeken is er voldoende ruimte voor gevatte opmerkingen waardoor sommige conversaties echt wel een humoristisch tintje hebben. Dat maakt het verhaal nog aangenamer om te lezen, en het helpt tevens mee de vaart erin te houden.

Mijn verwachtingen waren hooggespannen toen ik De verloren zoon in mijn handen had. Ik las alle voorgaande boeken die een voor een toppers waren. Kan dit boek aan de vorige tippen? Ja! En hoe! Gregg Hurwitz heeft met een ijzersterke plot en verdere uitdieping van het personage Evan wederom een topper neergezet. Spanning, emoties, humor,… alles is aanwezig én in balans. Dit lijvige boek – met 544 bladzijden – heeft me geen seconde verveeld. Na de volle buit voor De President en De accountant, geef ik ook De verloren zoon de maximum score van vijf sterren! Laat deel zeven maar snel komen!

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur:

Orphan X 6 - De verloren zoon

Orphan X 5 - De accountant

Orphan X 2 - De Nergensman

De rekruut

De president