Een prachtig, ontroerend boek
[Recensie] En daar is ie dan, het vijfde deel uit de serie over de familie Deverill! Na De vrouwen van kasteel Deverill, Als de rododendron bloeit, De laatste roos van de zomer en De vergeten Deverill zal dit dan toch het laatste verhaal over deze beroemde familie zijn, al houdt Santa Montefiore nog wel een slag om de arm, ‘Dus misschien moet ik geen beloftes doen waaraan ik me niet kan houden. Er bestaat een kans, een kleine kans, dat ik in het verre verleden van de Deverills duik, om hun voorouders in de achttiende of negentiende eeuw tot leven te brengen.’
Een gedeelte van het verhaal wordt verteld door een bijzonder persoon, Kitty Deverill. Wat is daar nou zo bijzonder aan zul je zeggen, Kitty Deverill heeft in de voorgaande boeken toch ook een belangrijke rol? Maar nu is Kitty dood, al vijf jaar. Ze is echter nog niet opgestegen naar het Licht. Ze kan nog geen afscheid nemen van het aardse bestaan en vooral niet van kasteel Deverill. Het kasteel is door haar halfbroer JP verkocht aan een rijke vrouw die er een luxehotel van heeft gemaakt. Kitty is nog steeds boos hierover, ze heeft sindsdien, tot aan haar dood, geen woord meer gewisseld met JP. Maar ze zal niet rusten totdat opnieuw een Deverill de scepter zwaait over kasteel Deverill.
Geen makkelijke opgave want JP is een sombere man geworden die zijn gevoelens verdrinkt in grote hoeveelheden alcohol. Veertien jaar geleden is zijn grote liefde Alana van hem gescheiden en naar Amerika vertrokken. Ze heeft hun dochters meegenomen, alleen zoon Colm is achtergebleven. Maar ook Colm wenst geen enkel contact met zijn vader. Ook Colm’s opa en oma van moeders kant, Jack en Emer O’Leary, hebben geen goed woord over voor JP. Toch komt er weer wat licht in het leven van JP als Margot Hart in het hotel arriveert. Ze is aangenomen als gastschrijver en gaat een boek over de geschiedenis van kasteel Deverill schrijven. Ze wil graag alle leden van de familie interviewen maar lang niet iedereen is daarvan gediend. JP tot ieders grote verbazing wel! Hij nodigt haar uit in het Jachthuis, zijn huidige woning, om er het familiearchief te doorzoeken. Margot weet JP uit zijn lethargie te halen door simpelweg er te zijn en met hem de geschiedenis van de Deverills te achterhalen.
De rest van de familie is razend, ze verdenken JP ervan dat hij de vuile was buiten de deur wil hangen. Ze vrezen dat er familieschandalen onthuld zullen worden in het boek van Margot. Colm wordt erop uitgestuurd om Margot over te halen te stoppen met het boek. Maar dat is Margot natuurlijk helemaal niet van plan, ze heeft een contract getekend en daarmee basta!
Er ontwikkelt zich een heerlijk verhaal zoals alleen Santa Montefiore dat kan schrijven. Moeiteloos rijgt ze de verhalen uit het verleden van de Deverills aaneen en doorspekt ze die met de verwikkelingen in het heden. Kitty Deverill overtuigt als entiteit op het kasteel Deverill, als vanouds bemoeit ze zich met het hele gebeuren maar tot haar afgrijzen, heeft ze heel weinig invloed op het geheel. Alle hoofdpersonen, van Kitty tot Jack, van Alana tot JP en van Colm tot Margot hebben iets te leren. Ze helpen elkaar met vallen en opstaan, het levert een prachtig, ontroerend boek op en wederom kan ik niet anders dan de volle vijf sterren toekennen. Ik heb ontzettend genoten van de hele serie en hoop dat de auteur zich nog eens bedenkt en met nieuwe avonturen van de familie Deverill komt.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
