“Dat gebeurt altijd met mens-beest-mannen als ze de nimfen horen zingen. Dan raken ze betoverd”
[Recensie] Pepijn en Sanne zijn broer en zus. Met hun vader zijn ze onlangs in het Nevelwoud komen wonen, hij is er boswachter geworden. Maar geen gewone boswachter. Het Nevelwoud blijkt de woonplaats te zijn van het Oude Volk. Over de hele wereld zijn er van die wouden.
Nu het vakantie is trekken Pepijn en Sanne er weer samen met Trubbel de Trol, hun beste vriend, s’nacht op uit. Trubbel woont in de kelder bij Pepijn en Sanne, omdat zijn ouders en opa in steen zijn veranderd, ze waren in het zonlicht gekomen. Daar kunnen trollen niet tegen. Trubbel is tweehonderd jaar, maar in trollenjaren is hij dus pas een kindertrol.
In dit verhaal van Trubbel de Trol raakt Pepijn zoek, na een boottochtje bij volle maan op het Nevelmeer. Trubbel, die vergeten was te vertellen hoe gevaarlijk het s’nachts op het meer kan zijn vanwege de monstervis en de waternimfen, zoekt nog een tijd onder water, maar Pepijn is onvindbaar.
Een paar bange dagen breken aan. Waar is Pepijn gebleven? Dan horen ze op een verrassende manier toch iets van Pepijn. Hij is op de bodem van het Nevelmeer! Trubbel bedenkt zich daarop dat zijn opa in de grot waar hij woonde oude boeken heeft in runen waarin de wonderbaarlijke en droeve geschiedenis van het Nevelmeer beschreven is. En dan breekt het grote avontuur pas echt aan!
De vloek van het Nevelmeer is bijna doorlopend spannend. Wanneer het té spannend dreigt te worden zorgt Trubbel wel voor een grappige draai aan het verhaal, zodat de spanning niet al te ver oploopt.
Ook met deze Trubbel de Trol is het Reggie Naus weer gelukt om de aandacht continue bij het verhaal te houden. Hij weet daarbij op bewonderenswaardige wijze spanning en humor met elkaar te verbinden. De illustraties zijn aandoenlijk, in pen en grijstinten uitgevoerd, en trekken je nog verder in het verhaal.
—
Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles
