Het verhaal verdient het om gelezen te worden
[Recensie] De vermissing van studente Céline lijkt op een zelfdoding, zonder dat haar lichaam wordt gevonden. Haar kleren en persoonlijke eigendommen werden op het strand achtergelaten. Wanneer na haar verdwijning brieven van Céline in handen komen van haar alleenstaande vader Rob Walgraef, gaat hij na een periode van rouw, op onderzoek uit. Zou haar dood in scene zijn gezet en zou Céline misschien nog leven?
Het boek heeft geen onderscheidend uiterlijk qua omslag. Wat mijn aandacht wel trekt is de prachtige naam van zowel de auteur als het boek zelf. Ik heb nog niet eerder een boek gelezen van Lieven de Letter en ben een liefhebber van de thrillers van Vlaamse auteurs.
De term ‘literaire thriller’ staat op de omslag en dit is vaak onderwerp van gesprek en neigt voor mij naar de doelgroep van voornamelijk vrouwelijke lezers. Ik zal beoordelen of het ook een mannelijk publiek zal aanspreken en of het woord thriller had volstaan.
Het boek hoeft het niet te hebben van gewelddadige passages en kiest de kant van suspense. Als lezer heb je geen idee wie de dader is en samen met de verdrietige vader van het vermiste slachtoffer ga ik op zoek naar wat er met haar is gebeurd.
Er zitten grosso modo een tiental personages in het verhaal die allemaal een relatie met Céline hebben. Dit zijn personages vanuit verschillend milieu en achtergrond. Ze krijgen ook allemaal een hart en een gezicht. De karakteropbouw is goed verzorgd, mede op basis van de veelzijdigheid van de personages.
Het onderzoek naar de toedracht en de verklaring voor haar vermissing, weten mij niet te grijpen. Personages zonder speurdersachtergrond zijn enerzijds zo dom bezig dat het voor mij als lezer gênant wordt om ze te volgen bij hun acties om de zaak tot een oplossing te brengen. Naast deze hoge mate van stunteligheid reageren ze op nieuwe ontwikkelingen van geweld en spanning zo onnatuurlijk en apathisch dat het ongeloofwaardig wordt. Ik vind het thrillerdeel van het verhaal dan ook teleurstellend.
De kracht zit naast de genoemde karakteropbouw voor mij namelijk in dat deel van het verhaal waar het boek zijn voortreffelijke titel aan dankt; De voorbestemden verbindt een deel van de personages met elkaar en dit thema had meer aandacht mogen hebben. Het lotgenotendeel vol wanhoop, onzekerheid, aftakeling en het gebrek aan toekomstperspectief is goed neergezet en stemt verdrietig. En is even geloofwaardig als het immense verdriet van de vader over het gemis van zijn dochter.
Het verhaal verdient het om gelezen te worden. De mystieke en tegelijkertijd mistroostige sfeer zijn speerpunten in het goed gekozen thema. De personages zijn goed gekozen en uitgewerkt.
De thrillercomponent vind ik persoonlijk niet bijzonder. Impulsief onderzoek en gevoelloos gedrag na spannende gebeurtenissen zijn daarin mijn stoorzenders gebleken. De term literaire thriller heb ik niet kunnen onderbouwen. Het boek kon mij als man boeien, het bevat naast een sociaal thema ook mooie dialogen tussen de vader en een huisgenoot van zijn dochter. Deze twee componenten hadden meer aandacht verdiend wat wellicht tot een emotievolle roman hadden kunnen leiden. Ik geef dit boek tweeënhalve ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
