"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De vrouw die liefhad

Zaterdag, 30 april, 2022

Geschreven door: Patrick De Bruyn
Artikel door: Severine Lefebre

De boek-in-een-boek-vorm is origineel en ook nog vol humor

[Recensie] Alice heeft er een lange en zware echtscheiding opzitten, wat zijn sporen heeft achtergelaten. Ze mag het hoederecht over Emma behouden, die het haar nochtans niet gemakkelijk maakt met haar opstandig gedrag. Alice is een succesvolle thrillerauteur geworden en wanneer ze Nick, haar eerste grote liefde, tegenkomt, voelt ze zich eindelijk weer gelukkig. Tot er een dode valt.

Met De vrouw die liefhad heeft Patrick De Bruyn een intrigerende psychologische misdaadroman neergezet. Na zijn laatste twee boeken, die draaiden rond fraude en oplichting, gaat hij nu terug een volledig andere kant op. Bereid je maar voor op een hoogstaand staaltje psychologie.

De eerste alinea van het boek zet meteen de toon: Diep vanbinnen wist hij natuurlijk dat dit verkeerd zou aflopen. Het tweede hoofdstuk, waar we kennis maken met het hoofdpersonage Alice, opent op een gelijkaardige manier: Diep vanbinnen heeft ze altijd geweten dat dit verkeerd zou aflopen.

Op het verkeerde spoor gezet
Het concept zit psychologisch complex in elkaar, over elk woord is nagedacht. Je wordt als lezer vaak op het verkeerde spoor gezet. De ontknoping komt dan ook als een verrassing. En het is pas op het einde dat je het volledige verhaal echt kunt kaderen en je alles ten volle begrijpt.

Boekenkrant

Het verhaal bestaat uit drie delen, vooral het tweede deel is iets speciaals. Voor Libelle heeft Alice een zevendelig manuscript geschreven over het leven van Alice/Alixia vlak voor de noodlottige gebeurtenis. Ze laat een beeld zien van Alice en de andere personages. Fictief en ook weer niet. Dit manuscript, met de titel De vrouw die liefhad, wordt in dat tweede deel verteld. Een boek in een boek, waarbij het verhaal van het manuscript wordt afgewisseld met de reeds lopende verhaallijn. Deze wisselwerking maakt het verhaal interessant.

Een verhaallijn gaat over het politieonderzoek, met een wel heel nieuwsgierige Chantal De Cock als ex-commissaris. Zij legt Alice het vuur aan de schenen, want het is duidelijk dat ze haar als een verdachte beschouwd. De conversaties, zeker als Chantal te weten komt dat Alice achter het pseudoniem zit van haar favoriete thrillerauteur, zijn boeiend en vaak hilarisch. Ook het personage Emma krijgt de nodige aandacht, en speelt naar het einde toe nog een belangrijke rol.

Rijden op een hobbelpaard
Een tikje humor geeft het verhaal een extra dimensie. Er zijn er leuke quotes en levenswijsheden. “Piekeren is als rijden met een hobbelpaard. Je wiegt wel hard heen en weer, maar je komt er niet mee vooruit.” 

En op pagina 66: “Mijn naam is dus De Cock. Chantal De Cock… En omdat u een belezen vrouw bent in het detective- en thrillergenre, zal ik er onmiddellijk aan toevoegen…” 
“Toch niet met c-o-c-k, of wel?” pikt Alice daar spontaan op in.

De vrouw die liefhad is een indrukwekkende psychologische misdaadroman. Het ‘boek in een boek’-principe is origineel. De verschillende verhaallijnen zijn mooi op elkaar afgestemd. Het geheel mondt uit in een bijzondere thriller met een even bijzonder plot.

Eerder verschenen op Perfecte Buren