Herkenbare elementen van The Blair Witch Project
[Recensie] Fran Dorricott is een Engelse auteur die in 2019 debuteerde met haar boek After the Eclipse. The Lighthouse alias De vuurtoren is haar derde thriller maar ook de eerste titel die in het Nederlands verschenen is. Na het lezen van dit boek hoop ik van harte dat haar eerdere boeken ook in het Nederlands vertaald gaan worden.
Zes vrienden gaan een weekendje weg naar een onbewoond Schots eiland. Kira – één van de vertellers van het meervoudige perspectief – is door haar werk naar deze nieuwe Airbnb gestuurd om foto’s te maken voor de toekomstige vakantiegangers. Dat ze haar vrienden mee mocht nemen en daarbij hun tienjarige reünie op deze locatie kunnen vieren is een leuk extraatje.
Ondanks het prachtige huisje dat vlak naast de vuurtoren grenst, heerst er een aparte sfeer op dit eiland. Er gebeuren onverklaarbare dingen en het feit dat ze totaal afgesneden zijn van de bewoonde wereld, wekt bij sommigen achterdocht op. Als er tijdens de eerste avond één van hen spoorloos verdwijnt, is de harmonie tussen de vriendengroep ver te zoeken.
Allereerst even een complimentje voor de setting die de auteur gekozen heeft. Wat een mooie en originele locatie voor een spannend verhaal. Het groen van de natuur, de woeste zee die tegen de rotsen slaat, de mistvelden op het water bij zonsopkomst. Het geeft het geheel iets mysterieus en daar ben ik een fan van.
Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven waardoor het soms even schakelen is. Je hebt Kira, de initiatiefnemer van de groep maar ook eentje die snel kan vlammen. Dan heb je Genevieve, de ‘nieuweling’ van het groepje en de vriendin van Lucas. Kira – die jarenlang een relatie met Lucas heeft gehad – is niet blij met haar komst. Die twee perspectieven zijn goed gekozen want het geeft een prima inzicht over hoe de verhoudingen zijn en of de gedachtes en de meningen over elkaar wel kloppen. Het derde perspectief is de rustige en verstandige Moira wat een mooie tegenhanger is.
Vanaf het moment dat de groep het eiland betreedt, is de spanning al voelbaar. Het idee dat je ver weg van de bewoonde wereld bent, zonder enig bereik is al huiveringwekkend. Die benauwende sfeer weet Fran Dorricott goed neer te zetten. Het is wel jammer dat ze die spanningsboog niet het gehele verhaal kan voortzetten. Halverwege zakt het verhaal ietwat in, maar mijn wens én hoop op een verrassende ontknoping wordt aardig bewaarheid.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
