"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De vuurvrouw

Vrijdag, 29 oktober, 2021

Geschreven door: Meredith Van O
Artikel door: Silke Wimme

Gebaseerd op waargebeurde feiten die de auteur zelf meegemaakt heeft

[Recensie] Midden jaren negentig scoorde ‘Tien om te zien’ hoge kijkcijfers in Vlaanderen. Vlaamse muziekgroepen kregen een boost en werden immens populair. Tussen al het popgeweld sprong er een bijzondere groep in het oog namelijk Pop in Wonderland. Destijds leken de bandleden op moderne hippies met hun kleurrijke outfits. Hun stijl sloeg in als een bom. Ondertussen heeft Meredith van Overloop, de zangeres van de band, een zeer bijzondere loopbaan achter de rug. Bovendien heeft ze reeds enkele non-fictie boeken op haar naam staan. Haar eerste fictie werk is net verschenen en wordt omschreven als een duizelingwekkende thriller. Vol spanning ben ik het boek dan ook beginnen lezen.

Maritgen was vroeger lerares Zedenleer, maar nu ze 42 jaar is gaat het niet zo goed met haar. Ze leeft van uitkeringen, haar flat is een stort en ze vult haar dagen met drinken in het café De Raaf. Ze is meer dronken dan nuchter. Op een dag vindt ze in het park een notitieboekje met een Aziatische tekening op de kaft. Het boekje staat vol wijsheden die haar een leidraad geven om het leven weer wat meer structuur te geven. Ze leest elke dag één pagina, denkt over het citaat na en probeert op te volgen wat er staat. Zo raakt ze van haar drankverslaving af en begint het allemaal beter met haar te gaan.

Het boekje is van Tatsuo. Hij noteerde er allerlei onzinnige Westerse uitspraken in, omdat hij ze grappig vond. Het boekje raakte hij kwijt op een bankje in het park. Wanneer hij ziet hoe Maritgen het vindt, raakt hij geobsedeerd door haar. Hij noemt haar zijn Vuurvrouw, door haar rode haren. Op den duur begint zijn obsessie wel op een ziekelijke bezetenheid te lijken.

De Vuurvrouw is een niet al te dik boek, en je zou het in één dag kunnen uitlezen. Maar dit raad ik toch wel af. Ik las telkens een stukje, of een tweetal hoofdstukken en liet het dan allemaal even bezinken. Er zitten heel wat lagen en interessante gedachten in verscholen, wanneer je het in één ruk uitleest, mis je volgens mij heel wat diepte die de auteur in haar boek heeft gelegd. Het is bovendien een werk om te lezen en herlezen, telkens zal je er andere dingen in ontdekken. De auteur heeft heel lang aan De vuurvrouw gewerkt, gesleuteld en herschreven. Vandaar dat je er als geoefend lezer zoveel lagen in terugvindt. Bovendien is het ook nog eens gebaseerd op waargebeurde feiten die de auteur zelf meegemaakt heeft en dit merk je. Bepaalde stukken zijn met veel gevoel geschreven en raken je tot in de ziel. Ik kreeg af en toe kippenvelmomentjes.

Dans Magazine

Meredith heeft een vlotte pen, waarbij ze met weinig woorden veel zegt. De twee hoofdpersonages zijn aan elkaar gewaagd door hun zoektocht naar de liefde. Afwisselend vertellen ze hun verhaal in korte hoofdstukken die elkaar snel opvolgen. De uiteindelijke plot is spannend en goed uitgewerkt. De zoektocht van Maritgen naar liefde en wat het is, vond ik intrigerend en raakte mij.

De typering van ‘literaire thriller’ begrijp ik zo goed niet. Voor mij staat niet de misdaad die begaan wordt centraal, maar het verhaal van twee mensen die op zoek zijn naar liefde en de betekenis ervan. Een ‘spannende roman’ of nog beter ‘literaire roman’ zou meer op zijn plaats zijn. De term thriller – en zeker de sticker op de kaft met ‘bloedstollende thriller’ – kan misleidend zijn en fans van misdaadverhalen zouden het boek wel eens helemaal niets kunnen vinden, wat zonde is, want het is echt wel een pareltje.

De Vuurvrouw is een bijzonder boek, dat mij diepgeraakt heeft door de herkenbaarheid. Ergens ben ik een stukje van mezelf beter gaan begrijpen. 4.5 sterren.

Eerder verschenen op Perfecte Buren