"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De waanzinnige boomhut van 117 verdiepingen

Zaterdag, 23 mei, 2020

Geschreven door: Andy Griffiths, Terry Denton
Artikel door: Denise de Groot

“Kom je mee naar boven?”

[Recensie] De waanzinnige boomhut is een boekenserie die bij de kinderen een enorm succes is. Toen het eerste boek uit kwam, vond ik mijzelf al iets te oud om deze te lezen, maar door de vrolijke cover en de geheimzinnige titel sprak het boek mij wel altijd al aan. Toen ik het nieuwste deel mocht recenseren, bedacht ik mij ook geen twee keer.

Inmiddels is de boomhut van 13 verdiepingen naar 117 verdiepingen gegaan. Aangezien er bij elk nieuw deel 13 verdiepingen bijkomen betekent dat dat er al inmiddels 9 delen zijn van deze waanzinnige boomhutserie.

Wat mij heel erg aanspreekt in De waanzinnige hut van 117 verdiepingen, is dat de hoofdpersonages uit de illustrator en auteur bestaan. Zij praten tegen hun lezers alsof het helemaal geen boek is. Ik vind dit heel origineel bedacht. Daardoor komt het verhaal wel wat langzamer op gang dan dat ik zou willen.

Andy Griffiths is een Australische boekenschrijver. Hij heeft al tientallen boeken geschreven die allemaal in series verschijnen. Hij heeft al 27 boeken geschreven allemaal in samenwerking met Terry Denton.

Boekenkrant

Terry Denton heeft al meerdere prijzen gewonnen voor zijn illustraties in kinderboeken.

Andy en Terry willen het dit keer helemaal anders aanpakken. In plaats van Andy wil Terry dit keer het verhaal verzinnen. Volgens Andy kan een illustrator helemaal niet schrijven, maar Terry wil koste wat het kost zelf het verhaal schrijven. En dat gaat vreselijk fout.

Andy en Terry moeten onder andere op de vlucht voor de verhalenpolitie. Tijdens deze vlucht word je rond geleid door de nieuwe 13 verdiepingen van de boomhut.

Het boek is duidelijk naar kinderen geschreven. Andy en Terry hebben veel humor verwerkt in het verhaal en alle grapjes zijn erg actueel. Andy heeft een moderne schrijfstijl, waardoor het boek goed ligt bij de kinderen van deze tijd.

De tekeningen van Terry zijn chaotisch. Een stijl die je bij veel kinderboeken terug ziet komen. Neem bijvoorbeeld het leven van een loser en een dagboek van een muts. Ik kan mij goed voorstellen dat dit voor sommige kinderen te druk oogt. Zeker als je kind nog wat moeite heeft met lezen is het lastig om je aandacht bij het verhaal te houden.

Het boek is erg dik, dit kan kinderen afschrikken. Als je het boek echter doorbladert zie je dat veel bladzijden voornamelijk uit illustraties bestaan, waar je dus snel door heen kunt lezen.

Ik vraag me ook af of kinderen alle grappen wel snappen. Er is namelijk veel sarcasme in verwerkt en ik weet dat dat vaak langs kinderen heen gaat.

Maar dankzij de goede dynamiek tussen Andy en Terry is deze boekenserie populair bij de kinderen. Zij werken zo goed samen, waardoor de dynamiek in de boeken heel fijn is.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur:

De waanzinnige boomhut van 130 verdiepingen

De waanzinnige boomhut van 117 verdiepingen