Tragikomedie
[Recensie] Op Social Media zag ik een sympathiek ogende auteur zijn debuutroman promoten. Hij oogde trots en de omslag van zijn boek veelbelovend.
Zwart en wit gekleurde wiskundige figuren sieren de omslag, tegen een oranje achtergrond. Wanneer je alle vijf- en zeshoekjes tegen elkaar legt, ontstaat het ronde attribuut dat nodig is voor de meest favoriete sport van velen: voetbal. De oranje achtergrond laat mijn chauvinistisch voetbalhart sneller kloppen. Onterecht zo blijkt later.
De Vlamingen zijn populair in ons kikkerlandje. Daar waar op de vaderlandse televisie een nieuw seizoen Undercover en het zojuist afgeronde seizoen Reizen Waes enorm populair zijn, kunnen wij ook massaal afstemmen op de zoektocht naar een derde K-tje en de reallifesoap van de Studio 100 familie van Gert Verhulst. België staat er goed op bij ons Hollanders.
Ook ik heb naast genoemde programma’s een aantal Vlaamse auteurs die ik tot mijn favorieten kan rekenen. En daarom reageerde ik enthousiast op Patrick zijn digitale promotiepost. Hij stuurde mij direct een reactie terug en kort daarna een digitale versie van zijn boek, ter recensie.
Patrick Vandewalle (°1969, Genk) schreef als muziekjournalist voor Het Belang Van Limburg en organiseerde jarenlang het alternatieve muziekfestival Absolutely Free in Genk.
De wetten van Wiel moest wachten op zijn beurt en met enige tegenzin stapte ik over van papier naar digitaal leeswerk. Ik mis het uiterlijk, de geur en de extra informatie die een papieren boek geeft. Ik heb de auteur moeten vragen uit hoeveel bladzijden zijn boek bestaat. Ik heb dat soort informatie liever zelf ter beschikking.
Wat opvalt, is enerzijds de Vlaamse vertelwijze en anderzijds de snelheid waarmee je door vloeiend lopende zinnen en dialogen in no-time het verhaal wordt ingezogen.
De titel verwijst naar Wiel Coerver, een in 1924 in Nederland geboren voetballer, trainer en expert van deze sport. Hij gold in zijn tijd als baanbrekende voetbalcoach. Hij werd de Albert Einstein van het voetbal genoemd en schreef vele boeken over het tactische spel.
Wiel Coerver wordt door vader Roger en zoon Danny gezien als de Messias. Moeder Magda houdt het liever bij Onze-Lieve-Heer als leidraad en houvast in het leven. Er is matige oud-voetballer Roger veel aan gelegen om zijn zoon wel een glansrijke carrière in het vooruitzicht te stellen. Na een succesvol spelmoment komen ze in contact met een voetbalmakelaar die wel vertrouwen heeft in Danny. Hoe een droom werkelijkheid kan worden, of een nachtmerrie.
Er verschijnen te pas en te onpas voetbalboeken over en van voetballers, oud-voetballers en analisten die door de hoge verkoopcijfers worden verleid om nog maar eens een boek uit te brengen. Veelal niet mijn cup-of-tea. Deze roman/novelle is dat echter wel.
Patrick heeft een vertelstijl die ervoor zorgt dat je blijft lezen. Liefhebberij voor voetbal bij de lezer is aan te bevelen, kennis is echter niet randvoorwaardelijk. Patrick gebruikt lange zinnen die stuk voor stuk vernuftig in elkaar steken. En het lezen ervan tot een feest maken. Een voorbeeldzin waarin hij ook toont een voorkeur voor synoniemen te hebben.
‘Wie niet beschikte over trommelvliezen van beton, had er met zijn handen zijn oren te beschermen tegen het oorverdovende gerinkel, geklepper, geratel, geschetter, geklingel, geklangel en gebeier van de talloze, slordig opgestelde bingoapparaten, gokautomaten, eenarmige bandieten, grijpmachines, coinpushers, bingo’s, flippers en andere nieuw soortige computerspelletjes’.
Het verhaal zit sterk in elkaar, als een niet te stuiten aanvalslinie. Het gebruik van humor naast de fatalistische kenmerken van vader en zoon, zorgen voor de juiste balans op het middenveld en het slot is verrassend als een niet te kloppen sluitpost.
De teamgeest binnen het gezin kan wel enige tips van Wiel gebruiken. Dit boek weet te scoren en toont het onmiskenbare talent van zijn creator. Met veel plezier geef ik De wetten van Wiel vier sterren.
Persoonlijke songtekst:
‘Als ik wakker word en hij is twaalf uur vliegen bij me vandaan
Hij houdt zich in en ik lig stil
Terwijl ik buiten de buien hoor over gaan
Gisteravond was even als voordat ik jou kende
Los van iedereen
En in de laatste trein terug dacht ik daar aan
We vlogen onder de witte wolken over stad naar land heen
De korte dagen werden langer en ik landde
Rustig en in je handen
Nu het nachtlicht brandt, kom ik weet de weg
We springen hoog en we hangen in de hete lucht
Ik dans hier langzaam maar zeker tot de avond valt
We komen neer en we landen op de warme grond’
(Eefje de Visser – ‘Wakker’)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
