Immigranten in Brooklyn
[Recensie] Onlangs las ik misschien wel een van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen: Het huis met de geesten, het debuutvan Isabel Allende. Eerder las ik ander werk van haar en ben eigenlijk alleen bij het boek Ripper een beetje teleurgesteld. De winter voorbij is dit jaar [2015/red.] verschenen en gaat over drie immigranten uit Zuid-Amerika die in Brooklyn elkaars pad kruisen.
Richard en Lucia zijn naaste buren (hij verhuurt de flat onder hem aan haar), maar echt veel contact hebben ze niet. Hij is docent aan de universiteit en leeft een beetje als een kluizenaar met zijn vier katten. Lucia daarentegen zoekt gezelligheid, maar is veel op zichzelf aangewezen. Ze komt uit Chili en is gastdocent op dezelfde universiteit.
Midden in een van de grootste sneeuwstormen die Brooklyn ooit heeft gekend vraagt een wanhopige Richard haar om hulp. Ze moet komen om met een meisje te praten die in zijn woonkamer zit. Hij heeft eerder een aanrijding met haar gehad, maar de afhandeling van de papieren verliep nogal merkwaardig. Het meisje praat niet en Richard vermoedt dat ze uit Zuid-Amerika afkomstig is. Aangezien Lucia uit Chili komt, hoopt hij dat zij tot het meisje kan doordringen.
Het meisje blijkt problemen te hebben die ze zelf niet meer aankan. Ze verblijft onder andere illegaal in Amerika en is ontzettend bang dat ze terug wordt gestuurd. Wat volgt is een road-trip waarin de levens van Richard, Lucia en Evelyn onlosmakelijk met elkaar worden verbonden waarin met verdriet, angst maar ook met blijdschap en geluk wordt teruggekeken naar hun uiteenlopende verledens.
Zuid-Amerika
Zowel Richard, Lucia als Evelyn hebben een gemene deler: een deel van hun leven heeft zich afgespeeld Zuid-Amerika. Richard heeft in Brazilië gewoond, Lucia is gevlucht uit Chili en Evelyn moest noodgedwongen haar vaderland Guatemala ontvluchten. Allende weet deze verledens, zoals vertrouwd, op verfijnde wijze te beschrijven. Het zorgt voor diepgang, de basis voor de ontwikkeling van de personages wordt hiermee verstevigd.
Wat ik echter mis is een soepele overgang van het verleden naar het hier en nu. De road-trip die ze ondergaan; de bewuste keuze om Evelyn te helpen bij haar probleem, dat gelabeld kan worden als misdrijf, en daarmee het passeren van de basis normen en waarden. Het lijkt ogenschijnlijk een makkelijke keuze, maar is dit reëel? Het komt een beetje ongeloofwaardig over en doet afbreuk aan de personages en hun verleden. Desondanks heb ik wel genoten van het verhaal, alleen ik weet dat Allende veel meer kan dan dit.
De road-trip wordt nergens echt spannend, dit terwijl ze te maken hebben met een misdrijf. Je zou kunnen verwachten dat er enige vorm van spanning in wordt verwerkt. De plotwending is voorspelbaar, dunnetjes en haast te mooi om waar te zijn. Het lijkt alsof Allende haar creativiteit was verloren, een gemiste kans.
Wat het boek mooi maakt zijn de terugblikken naar de levens van Richard, Lucia en Evelyn in Zuid-Amerika. Alleen dat had al een boek waardig kunnen zijn.
De winter voorbij is een roman over de immigratieproblematiek en vriendschap, maar niet geschreven op het niveau dat ik gewend ben van Allende. Ik raad je zeker aan bijvoorbeeld Eiland onder de zee of Eva Luna te lezen. Leesplezier gegarandeerd!
—
Eerder verschenen op Boekenz
