"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De wolf van Askram

Donderdag, 20 januari, 2022

Geschreven door: Abdelali Bentohami
Artikel door: Saskia Imbert

Met zijn beeldende schrijfstijl weet hij uitstekend de omgeving en de sfeer goed op te roepen

[Recensie] Chadli, 18 jaar, gaat bij zijn grootouders op bezoek in Askram, Marokko. Hij hoopt hier even tot rust te komen. Het afgelopen jaar was zeer hectisch voor hem. Chadli heeft eindexamen gedaan en speelt ook nog eens op hoog niveau bij Ajax. Het is dus tijd om even tot bezinning komen, maar ook om zijn ware ik te ontdekken. Chadli staat namelijk zwaar onder druk door zijn vader… een chirurg, altijd bezig met zijn carrière en vooral bezig met zichzelf. De jongeman wil eigenlijk niet in de voetsporen van zijn vader treden, maar durft dat niet tegen hem te zeggen.

Aanvankelijk geniet hij van de gemoedelijke Marokkaanse sfeer in Askram. De band met zijn grootouders is hartverwarmend. Oma is zo liefdevol en draagt veel wijsheid in zich. Ook wordt Chadli tijdens zijn verblijf op slag verliefd op Malika, maar hij moet wel oppassen voor de concurrentie. Wanneer hij getuige is van een misdaad, neemt zijn zoektocht naar rust een heel andere wending dan gepland. Vanaf dan loopt alles verkeerd en belandt Chadli in een penibele situatie vol geweld, verraad en leugens.

Abdelali Bentohami heeft mij zeker verrast met dit debuut. Met zijn beeldende schrijfstijl weet hij uitstekend de omgeving en de sfeer goed op te roepen. Ook geeft hij de lezer een kijkje in de Marokkaanse cultuur en keuken, een mooi pluspuntje. Vooral het begin van het verhaal vond ik zeer sterk. De auteur schets een overtuigende 18-jarige. Chadli is soms nog wat naïef, en dan weer zeer rechtvaardig. Hij ligt duidelijk in de knoop met zijn gevoelens, is op zoek naar zichzelf. Zijn explosief karakter, de frustraties, zijn verdriet,.. die innerlijke strijd komt goed tot uiting, zeker wanneer hem onrecht wordt aangedaan.

Inhoudelijk is dit dus best een goed en spannend verhaal. Maar na die sterke start vond ik dat de vertelstijl afzwakte, terwijl de gebeurtenissen juist spannender werden. Beetje langdradig en herhalend, te uitgebreide conversaties en beschrijvingen. Het kon dus allemaal beknopter, zodat de vaart in het verhaal zou blijven. Ook aan de schrijfstijl kan nog wat geschaafd worden. Abdelali Bentohami maakt graag gebruik van uitdrukkingen, maar soms te overvloedig. En soms ook bizarre uitdrukkingen zoals ‘maar mijn voeten leken met gas gevuld’, ‘ik voelde me net zo leeg als de schedel van een skelet’ of ‘gerechtigheid bleek niet meer dan een wassen neus’.

Boekenkrant

Met een goede redactieronde wordt het vervolg op De wolf van Askram zeker nog beter. Nu is de schrijfstijl nog niet helemaal in evenwicht, naar mijn gevoel. Maar ik heb zeker sympathie voor dit debuut. Het verhaal geeft een goede kijk op de eerste generatie Marokkaanse Nederlanders. Er wordt op subtiele wijze aandacht besteed aan racisme en discriminatie, aan hoe het voelt om steeds geviseerd te worden als Marokkaan als er iets mis loopt.

Als lezer voel je de bezieling van de auteur. Hij put ook uit eigen ervaring en is bekend met de omgeving en cultuur, en dat merk je zeker! Ik geef graag drie mooie sterren en een welverdiende aanmoediging aan De wolf van Askram. Benieuwd naar het vervolg…

Eerder verschenen op Perfecte Buren