Cole is een begenadigd verteller
[Recensie] William Fawkes, of ook beter gekend als ‘Wolf’, arriveert bij het huis van zijn mentor en goede vriend Finlay Shaw. Wolf, die achttien maanden geleden als sneeuw voor de zon verdween, duikt weer op omdat Finlay zelfmoord heeft gepleegd. Alleen is Wolf ervan overtuigd dat dit niet het geval is. Zijn vriend zou nooit zelfmoord plegen en bovendien zou hij nimmer zijn echtgenote Maggie alleen achtergelaten. Wolf wist dat de politie op de loer lag, maar na Finlay’s dood kon hij niet anders dan naar Maggie gaan. Terwijl Wolf nog maar juist in het huis is valt de politie al binnen om hem te arresteren.
Wolf was na de Lappenpopmoordenaar verdwenen en er worden hem nu verscheidene dingen ten laste gelegd. Commissaris Vanita die Wolfs bloed kan drinken, is in haar nopjes met het feit dat ze hem heeft kunnen arresteren. Tijdens zijn afwezigheid heeft hij ook niet stil gezeten en hij kan een deal sluiten met Vanita en Hoofdcommissaris Christian Bellamy. Hij mag Finlay’s zogenaamde zelfmoord onderzoeken en daar krijgt hij wel gepast vijf dagen de tijd voor om met concrete resultaten te komen.
Vijf voormalige en huidige rechercheurs van Moordzaken, nl. Edmunds, Baxter, Wolf, Saunders en Christian beginnen aan de zaak te werken. Baxter, die haar wonden nog aan het likken is van wat er een maand voordien is gebeurd, is niet opgezet met Wolfs terugkeer en is woest omdat ze al die tijd niets van hem heeft vernomen. En zo heeft ieder op zich nog wel geheimen waarvan ze liefst niet willen dat die boven water komen.
Doordat ze Finlay’s moord bekend hebben gemaakt, hebben ze tevens de box van Pandora geopend; iemand wil kost wat kost vermijden dat de waarheid aan het licht komt … het wordt een race tegen de klok!
Zalig was het weer om een boek van Daniel Cole te lezen en ik had lang uitgekeken naar dit deel. Ik wilde weten hoe het verder ging na Marionet en vooral of en hoe Wolf terug zou komen. Dit is heel aardig gelukt en de toon van het verhaal was meteen gezet. Baxter en Wolf moeten de rangen sluiten om het mysterie rond Finlay op te lossen. Alle personages van zowel Ragdoll als Marionet komen terug aan bod en het is als lezer prettig om te lezen hoe ze doorheen de tijd zijn geëvolueerd, zowel op professioneel als privévlak. De verstandhoudingen tussen de personages zijn zeer goed uitgewerkt en door de vele emoties die Cole erin legt hebben ze een diepgang. Dit zowel bij de hoofd-als bijpersonages. En wat voor een heerlijke vent is die Wolf toch! Trekt zich van God en klein Pierke niets aan, heeft een eigen mind-set, een doorgedreven willetje en kan het ook niet laten om af en toe tegen iemands schenen te schoppen en last but not least: hij provoceert graag! Wolf geeft door dit alles een extra cachet aan het verhaal!
Zoals we ondertussen van Cole gewend zijn, worden de hoofdstukken tussen heden en verleden ingedeeld. Deze gaan van 1979 tot en met 2016 en in onwillekeurige volgorde. Door dit is het soms wel even opletten maar dat maakt het verhaal des te spannender en op die manier kom je ook te weten hoe de vork in de steel zit. Dat neemt niet weg dat je het einde zo al kan voorspellen, Cole zou Cole niet zijn om er een geweldig plot aan te geven. En wat de auteur ook heeft, is een geweldige humor. Van die lekkere sarcastische zwarte humor, helemaal mijn ding! Ik heb dan ook meerdere keren in een deuk gelegen van het lachen en de manier waarop hij dit verweeft in het verhaal, is echt hilarisch met momenten.
Dit verhaal is meer een psychologische thriller, hier zijn geen moorden aan de lopende band maar is het meer een kat-en-muisspel. Doordat Cole een begenadigd verteller is, ben je als het ware aan het boek gekluisterd. Want wie kun je in dit verhaal vertrouwen? Wie is vriend en vijand?
Het is ten zeerste aangeraden om Ragdoll en Marionet te lezen want dit boek vereist dat wel. Door alle gebeurtenissen en personages die in de vorige delen er ook bij waren, kom je nu tot de slotconclusie en ieder op zich heeft wel een belangrijke rol gespeeld in deze drie delen.
Ook hier weer heeft de uitgeverij geopteerd om hetzelfde te doen met de rug van het boek; die is doorschijnend en daar zie je dat het boek is samengebonden met ditmaal groen garen. Enige voorzichtigheid is hier wel geboden omdat het heel fragiel is!
Spijtig dat deze trilogie ten einde is, ik zou nog meer verhalen van Wolf & Co kunnen lezen. Hopelijk komt de auteur vlug met iets nieuw op de proppen want zijn verhalen zijn verslavend! Wolf is terug en dat zul je wel degelijk merken! 5 sterren voor deze pageturner.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
