Ook in dit zesde deel van de serie heeft ze me weer niet teleurgesteld
[Recensie] De zeven zussen is een serie boeken die gaan over liefde, verlies en de zoektocht naar wie je werkelijk bent. Zon is het zesde deel in deze serie en hierin wordt het verhaal van Electra verteld, het zesde en jongste zusje. Electra lijkt het allemaal voor elkaar te hebben, ze is bloedmooi, schatrijk en wereldberoemd. Maar onder dat laagje vernis zit een bang en onzeker meisje dat zich alleen maar kan handhaven in het modewereldje door drank en drugs. De dood van haar adoptievader, Pa Salt, heeft ze nog niet kunnen verwerken. Ze voelt alleen maar boosheid over zijn dood, boosheid die ze, alweer, onderdrukt met cocaïne en wodka. Pa Salt heeft al zijn dochters een brief met gegevens over hun adoptie achtergelaten evenals de coördinaten van hun geboorteplaats en een citaat. Electra heeft er, in tegenstelling tot haar zussen, geen belangstelling voor. Tot overmaat van ramp wordt Electra ook nog eens aan de kant gezet door haar vriendje, een bekende popmuzikant. En weer vlucht ze in de enige reddingsmiddelen die ze kent, juist ja, cocaïne en wodka!
Electra stort in, wordt op het nippertje gered door haar persoonlijke assistent en ze realiseert zich dat er iets moet gebeuren wil ze kunnen overleven. Ze wordt in het diepste geheim opgenomen in een afkickcentrum en gaat daar door een hel om uiteindelijk het genezingsproces in te gaan. Tijdens dat genezingsproces gaat ze zich toch afvragen waar ze vandaan komt, waar haar roots liggen. En laat nou toevallig net in die periode iemand zich melden die zich haar grootmoeder noemt. Het verhaal loopt daarna in twee verschillende verhaallijnen verder, het verhaal van Electra in het heden (2008) en het verhaal van Cecily vanaf 1938.
Cecily is geboren in een rijke familie uit New York. Ze heeft een universitaire studie mogen volgen maar kan daar vervolgens niets mee doen. In haar familie werken de vrouwen niet maar blijven ze thuis om het huishouden in goede banen te leiden en de kinderen op te voeden. De jongere zussen van Cecily zijn al gesetteld maar Cecily nog niet. Als ze eindelijk verloofd is, houdt deze verloving niet lang stand, haar verloofde wordt door een nog rijkere vrouw voor haar neus weggekaapt. Haar plek in de society wordt ook nog eens door die nieuwe verloofde ingepikt. De situatie lijkt uitzichtloos maar dan is er haar excentriek peettante Kiki Preston. Kiki woont in Kenia en stelt Cecily voor om de komende maanden bij haar door te brengen. Cecily stemt hiermee in, vertrekt eerst voor een paar weken naar familie in Engeland en reist daarna door naar Kenia, naar het huis van haar tante. In deze verhaallijn leren we veel van het verleden van het koloniale leven in Kenia. De blanke kolonisten die de dienst uitmaken en de inheemse volkeren met hun eigen normen en waarden. Normen en waarden die later het leven van Cecily helemaal op zijn kop zullen zetten.
De eerste verhaallijn is uiteraard die van Electra. Gaandeweg hoort zij van haar grootmoeder Stelle het verhaal van Cecily. Stukje bij beetje komt ze achter de waarheid van haar geboorte. Een schokkende maar helende waarheid. Electra wordt gedurende het boek een heel ander personage. Ze wordt weer de dochter op wie Pa Salt trots zou zijn. Een dochter die zich realiseert dat ze heel veel mensen om zich heen heeft die ontzettend veel van haar houden. Een dochter die leert te vertrouwen en dus om hulp kan vragen. Een dochter die oog heeft voor de mensen om haar heen met wie het niet zo goed gaat, die ze kan helpen.
Ik ben een enorme fan van Lucinda Riley en ook in dit zesde deel van de serie heeft ze me weer niet teleurgesteld. Prachtig zijn de verhalen uit Kenia in de verhalen van net voor de Tweede Wereldoorlog waar het over de Happy Valley gaat. Een leven dat niet te vergelijken is met het leven in Manhattan waar Cecily oorspronkelijk vandaan komt. De savannes komen in Lucinda’s verhaal tot leven, je ziet de neushoorns zwemmen in het meer bij Kiki’s huis. Prachtig ook dat Cecily zich later realiseert dat het leven van de Kikuyu en de Masai heel anders zijn dan het leven van de bevoordeelde, rijke blanken. Een verschil dat in haar hele leven en dat van haar gezin zal doordreunen. Daar wordt ook de parallel getrokken tussen het leven van de blanke en de gekleurde medemens in Amerika. Iets dat Electra zich in haar hele leven niet had gerealiseerd.
In het begin denk je dat 732 bladzijdes wel heel veel voor een boek is maar achteraf had Lucinda Riley van mij nog wel even door mogen gaan. Zo boeiend is haar verhaal van de zesde zus. Een dikke vijf sterren dus voor dit prachtige verhaal. En nu maar wachten tot de zevende zus zich aandient!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
