"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De ziener

Woensdag, 19 juni, 2019

Geschreven door: Belinda Bauer
Artikel door: Patrice van Trigt

De auteur weet je altijd te boeien

[Recensie] Inspecteur John Marvel is goed in zijn werk komt sociaal stukken minder tot zijn recht. Hij heeft zelfs een hekel aan alles dat bij mensen komt kijken, hij is liever bezig met oplossen van zaken, het vinden van daders. Je kunt veel van John zeggen maar als het op zijn werk aankomt is hij net een pitbull. De frustratie rondom een oude zaak rond de verdwijning van het meisje Edie Evans laat hem, na al die jaren, niet los. Een cold case is niets voor Marvel.

Op de ochtend van Bonfire Night verdwijnt de kleine Daniel uit zijn ouderlijk huis. Behalve wat voetafdrukken wordt er niets gevonden, hij lijkt in het niets te zijn opgegaan. Het verdriet van de ouders is onvoorstelbaar, ze zijn gebroken. Vader James probeert alles wat hij kan om overeind te blijven, moeder Anna slaat volledig door, hun relatie is nog maar een schim van wat het was, als het ware zijn ze ineens vreemden van elkaar. Gebukt onder schuldgevoelens en verwijten groeien de twee steeds verder uiteen. Het enige dat hen bindt is het gemis om Daniel.

Anna weigert te geloven dat haar zoon niet meer leeft, dat zou ze als moeder toch moeten voelen? Ze is zo wanhopig dat ze alle opsporingstechnieken en aanwijzingen aangrijpt en nu naar een bijeenkomst gaat waar derderangs tv-medium Richard Latham zijn gave tentoonstelt. Anna is overdonderd door wat ze daar ervaart en raakt in paniek, ze moet hier iets mee doen, maar wat? Dan kruist haar pad met dat van John Marvel, en dat is niet voor het eerst.

Als liefhebber van de boeken van Belinda Bauer was ik erg nieuwsgierig naar haar nieuwste. De titel en cover zijn intrigerend, het suggereert iets met spiritualiteit en mysterie. En dat blijkt te kloppen. Het verhaal is een aaneenschakeling van mysteries waarmee de hoofdpersonages én de anderen te maken hebben. De drie hoofdlijnen in het verhaal gaan over Anna, haar man James en inspecteur John Marvel. Los van elkaar hebben ze een trauma ervaren maar op miraculeuze wijze, en per stom toeval, komen ze op elkaars pad. Dat toeval, i.v.m. spoilergevaar kan ik dit niet verder toelichten, doet krampachtig aan, iets dat niet bij Bauer hoort. Ik ken dit niet van haar. Maar goed, de link tussen de hoofdrolspelers is gelegd. Bij nader inzien had Bauer in de eerste pagina’s al gebruik moeten maken van een bestaande link, die is stukken geloofwaardiger, maar helaas.

Boekenkrant

Het thema, de verdwijning van je kind, is hartverscheurend. De emoties die daarbij komen kijken doen authentiek aan maar toch komt De ziener niet zo bij me binnen als ik had verwacht. De reden hiervoor is dat alles behoorlijk op de vlakte blijft. De nadruk van het verhaal ligt op de wanhoop, schuldgevoel en het niet begrepen worden. Bauer besteedt veel aandacht aan deze emoties maar vergeet in dit boek de nadruk te leggen op wat belangrijk is. Gevolg is dat er enorm veel randzaken in het verhaal verweven zitten die niet veel of niets voor de kern van het verhaal doen. Want die kern, die mag er echt wel wezen. Maar het blijft allemaal op de vlakte, je krijgt niet echt binding met het verhaal of de personages.

Het eerste deel is totaal niet spannend maar fascineert wel, dat is typerend voor de schrijfstijl van Bauer. Ze weet je altijd te boeien. Haar laatste boeken waren ronduit geweldig, die trokken je in het verhaal en lieten niet meer los. Ze waren spannend en onvoorspelbaar. Niets van dat in De ziener, helaas. De vele thema’s die naast de verdwijningen ter sprake komen zijn verder niet uitgewerkt, de lijnen zijn te dun gebleven om echt indruk te maken. Daarbij duurt alles dat niet belangrijk is te lang en wil je gewoon weten wat er in de plot gaat gebeuren, je blijft dus wel nieuwsgierig. Op zich wel weer knap. Er zijn na het dichtslaan nog een behoorlijk aantal vragen en onduidelijkheden waarop je geen antwoord krijgt. En dat knaagt.

Toch kijk ik uit naar het volgende boek van Belinda Bauer. Waarom? Omdat ze meestal weergaloos goed is en wellicht is De ziener gewoon niet ‘mijn’ boek? Dat kan natuurlijk ook. Juist omdat Bauer uiteindelijk toch wist te fascineren, Marvel een enorm krachtig personage is, het trauma toch wel indruk maakt en je tot het einde nieuwsgierig blijft kom ik tot drie sterren, maar het is niet de Belinda Bauer die ik gewend ben.

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur:

De ziener

Vaderskind

De schitterende doden

De schitterende doden

Opgesloten

Rusteloos land