Niet-spannende thriller is gelukkig snel uit
[Recensie] Een jong meisje onder je hoede nemen, er vervolgens mee op de vlucht slaan met de hete adem van onbekende achtervolgers in je nek. En dat zonder dat je precies weet wat je op je hals haalt. Het enige dat zeker is, is dat je je in een nachtmerrie begeeft vanwaar ontsnappen steeds moeilijker lijkt. Ondanks dat het een mooi gebaar is komt het nogal ongeloofwaardig en naïef over.
Toch is dit precies hetgeen Ella doet wanneer ze Demi achter in een auto ziet liggen. Niet alleen dit meisje blijkt een verhaal te hebben maar ook Ella heeft het nodige aan bagage. Eenmaal op de vlucht sluiten de netten zich, komen Ella en Demi in angstaanjagende situaties terecht. De vraag is of het hen lukt in veiligheid te komen.
Jehova’s Getuige
De zonde waard is geïnspireerd op het leven van een jonge vrouw die voormalig Jehova’s Getuige was. Een interessante invalshoek die je wel vaker tegenkomt in boeken maar die daarom ook een valkuil kan zijn omdat er al meerdere verhalen over zijn geschreven. Helaas is dat niet de enige uitdaging van dit boek. Het pretendeert namelijk een thriller te zijn, maar er is amper sprake van spanning. Ondanks de bliksemstart stagneert het verhaal. Ook komt het mysterieuze aspect dat rondom Jehova’s Getuigen (en sektes) komt niet volledig tot uiting. Op wat basale kennis na deelt de auteur bijna geen aanvullende informatie. Jammer, want het is een fascinerend fenomeen dat de meeste mensen niet kennen. Het wordt nu genoemd om vervolgens amper een rol van betekenis te hebben. Niet wat ik had verwacht dus.
Ook het feit dat wat Demi in de auto heeft doen belanden en het toeval dat Ella haar aantreft, berust op zo ontzettend veel toevalligheden dat het bijna krampachtig voorkomt. Hoe dapper het is dat Ella dan vervolgstappen neemt en hierdoor moedwillig haar verleden onder ogen moet komen komt gekunsteld over.
Het komt tot stilstand
Van der Vlugt is een veelzijdig auteur en schrijft zowel thrillers als historische romans. De kwaliteit van die romans zijn goed en de verhalen fascinerend. Aan de schrijfstijl van Van der Vlugt is evenmin iets af te dingen. Die is vlot, zowel qua taalgebruik als toepassing. Het zijn het verhaal op zich en de uitwerking daarvan die me niets doen. Behalve dat er dus geen spanning is, komt het ook nog eens tot stilstand. Het begin is nog wel oké maar dan stort de boel in. Bijzonder jammer want de ingrediënten voor een spannend geheel zijn er wél. De personages komen niet tot bloei. De korte hoofdstukken zorgen weliswaar voor een rap leestempo maar dat had voor mij als grootste voordeel dat het boek daardoor snel uit was.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
