Overtuigend inkijkje in het niet zo romantische Wilde Westen
[Recensie] Tegen de achtergrond van de in het westen opkomende opstand tegen de Engelse Kroon rond 1774, schetst de auteur een meeslepend verhaal dat zich afspeelt in de zogenaamde frontier. In deze gebieden, ver weg van het koloniale bestuur, gold het recht van de sterkste. In de Verenigde Staten van Amerika, die toen nog niet bestonden, zijn dit uiteindelijk de staten Indiana, Ohio, West Virginia en Pennsylvania geworden.
De zoon van de kraai speelt zich af rond de Ohio rivier. Nu heb ik daar vroeger wel eens iets over gelezen in een Arendsoog-boek. Maar De zoon van de kraai schetst toch echt een ander beeld van het Wilde Westen dan de boeken van Nowee.
Verdrongen van jachtgebieden
Het beeld in deze gebieden werd bepaald door Indianenstammen die langzaam maar zeker van hun jachtgebieden werden verdrongen door de steeds verder optrekkende kolonisten. Die, als echte gelukszoekers in hun ‘Persuit of happiness’ steeds verder oostwaarts optrokken. Soms met beleid en voorzichtig, maar vaak ook ondoordacht, door hebzucht gedreven. In plaats van goudkoorts heerste er een echte grondkoorts in die dagen, iedereen wilde het beste, mooiste stuk land claimen.
Vreemd als je bedenkt dat de indianen er al woonden. Maar hier is niets nieuws onder de zon. Ongeveer een eeuw later gebeurde hetzelfde toen de West-Europese landen Afrika koloniseerden.
Ontvoerd door indianen
De zoon van de kraai is geschreven rondom een vrouw die door haar man meegenomen wordt op deze zoektocht naar een betere toekomst. Hij overleeft dit niet, haar zoon wordt midden in de nacht ontvoerd door Indianen. Later blijkt overigens dat dit regelmatig gebeurt, en dat deze kinderen vaak helemaal opgaan in de Indianencultuur. Meer kan ik hier op deze plaats niet over zeggen, om spoilers te voorkomen.
De vrouw wordt uiteindelijk ook door de indianen gevangen genomen, en dat ontstaat er een Dr. Quinn-achtige relatie tussen haar en een blanke die bij de indianen lijkt te zijn opgegroeid. Het is knap hoe de auteur de delicate balans tussen sympathie voor de indianen en de kolonisten weet te handhaven. Intussen lijdt een toenemende geweldsspiraal tussen deze twee groepen tot een onvermijdelijk climax, die uiteindelijk uitmondt in een veldslag bij de Ohio-Rivier. Dit met een bijna onmogelijk loyaliteitsconflict tot gevolg.
Onherbergzame frontier
Het dagelijkse leven van de indianenstam wordt op een prachtige manier beschreven, evenals het leven van de kolonisten in de vaak onherbergzame frontier. De hoop die er was op een betere toekomst. De toekomstige Amerikaanse Droom, het is voelbaar, en spat van de pagina’s af. De locatiebeschrijvingen, met name die rond de Ohio-Rivier, zijn schitterend.
De verhaallijn van een van de indianen met zijn aangenomen zoon, Eenzame Wolf, loopt wel wat onbevredigend af. Maar wellicht loopt dit verhaal verder qua uitwerking in een volgend boek. Dat zou ik dat overigens ook graag willen lezen, maar dat is weer een ander verhaal. Inspiratie genoeg om op voort te borduren lijkt me.
Namenregister
Over Eenzame wolf gesproken, er komen erg veel verschillende namen in het boek voor. Zowel kolonisten als indianen. Een namenregister aan het begin van het boek had ervoor kunnen zorgen dat het voor sommige lezers iets sneller behapbaar zou zijn. Wellicht iets voor een volgende druk?
Wat mij betreft is dit boek een mooie combinatie van hoop, liefde en avontuur. Het lot van de indianen wordt indringend beschreven. Soms bekroop me zelfs een klein beetje een gevoel van schaamte als ik in de spiegel mijn huidskleur zag. U raadt het al, ik ben niet echt een roodhuid, wat destijds de minder beleefde aanduiding van een indiaan was. Maar uiteindelijk heb ik het boek met een gevoel van optimisme en voldoening weggelegd.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
