Mooi geschreven, aangrijpend verhaal
[Recensie] Pierre Jarawan werd geboren in Amman, Jordanië, zijn vader is Libanees en zijn moeder Duits. Toen hij drie jaar was, vluchtte hij samen met zijn ouders naar Duitsland, weg van de Libanese burgeroorlog. Sinds 2009 heeft hij meerdere prijzen gewonnen in poetry-slams.
Ik heb lang getwijfeld of ik dit boek wel zou lezen. Geprikkeld door de achtergrond van de auteur en het thema was ik enorm benieuwd. Ik heb een grote interesse in het Midden-Oosten en dan vooral voor de regio Libanon, Israël, Jordanië,… Non-fictie over deze gebieden heb ik reeds verslonden. Vandaar mijn twijfels om het boek te lezen, ik verwacht er veel van en zou zo teleurgesteld zijn als het niet aan mijn verwachtingen zou voldoen. Ook zou het een afknapper zijn, moesten bepaalde feiten niet overeenkomen met de realiteit.
“Wie denkt dat hij Libanon begrijpt is het niet goed uitgelegd’”
1983, Brahim en Rana vluchtten uit Beiroet, weg van de gruwelijke burgeroorlog die zich daar afspeelde. In Duitsland vonden ze hun nieuwe thuis en kregen twee kinderen, Samir en Alina. Ook Hakim en zijn dochter Yasmin zijn gevlucht uit Beiroet. Tussen de beide families groeide er door de jaren heen een sterke band.
Tot in 1992 Brahim verdween. Hij liet een enorme leegte achter, waarmee vooral Samir het nu nog moeilijk heeft. Zijn vader en hij hadden een zeer sterke band. Hij probeert weliswaar de draad weer op te nemen, maar zit met veel vragen. Aangezien hij geboren is in Duitsland, maar Libanese ouders heeft, gaat hij zich telkens afvragen waar hij thuishoort, het land waar hij geboren is of het land van zijn afkomst? Maar natuurlijk ook vragen over zijn vader, waar is hij naartoe, leeft hij nog en vooral waarom heeft hij zijn gezin verlaten?
Hij begint een obsessieve zoektocht naar zijn vader, maar ook naar zijn eigen identiteit. Volledig ontspoord vindt Yasmin hem terug, wanneer zij na haar studies terugkeert naar de stad waar ze samen met Samir opgroeide. Ze probeert hem te helpen, maar de uiteindelijke oplossing blijkt iets dat Samir zelf moet doen, namelijk naar Libanon gaan om niet alleen zijn vader, maar ook zichzelf terug te vinden. Zal Samir hierin slagen en wat is het familiegeheim dat zijn ouders zo lang voor hem verborgen hebben?
Wat een boek! Het heeft over gans de lijn aan mijn verwachtingen voldaan.
Brahim vertelde Samir heel wat verhalen, deze doen me sterk denken aan Sheherazade (Duizend en één nacht). In zijn verhalen hebben dieren menselijke karaktertrekken, maar de verhalen hadden ook een betekenis. En naarmate men verder leest in het boek, komt men steeds meer te weten welke verborgen boodschappen Brahim in zijn verhalen verstopte.
We leren niet alleen de familie van Samir kennen en zijn zoektocht naar zijn vader. Maar ook de gevolgen van de veranderende maatschappij, de scheiding tussen de religies in Libanon, hoe de burgeroorlog is ontstaan, de wederopbouw van het land, … . Non-fictie en fictie wisselen elkaar af. Er komen heel wat geschiedkundige feiten aan bod, die op een zodanige manier zijn verwerkt dat het niet storend is en deze ook het verhaal vervolledigen. Persoonlijk heb ik er een hekel aan wanneer een auteur geschiedkundige feiten in zijn boek verwerkt en deze niet blijken te kloppen. Hier zet Pierre Jarawan alles correct neer, en wat meer is, hij houdt op zijn eigen manier ook rekening met de verschillende standpunten. Gezien de complexiteit van de Libanese geschiedenis en de vele meningen lijkt me dit geen gemakkelijke opgave, maar toch is hij hierin geslaagd.
Wie reeds in Libanon is geweest zal heel veel herkennen, de geuren van de cederbossen, het Choufgebergte en natuurlijk Beiroet met zijn vele opgevulde kogelgaten, de Corniche, de Green line, … . Alles wordt precies zoals het is in beeld gebracht.
De personages heel goed uitgewerkt. We zien hoe het is om op te groeien als zoon van vluchtelingen, wat een actueel onderwerp is. Het is niet makkelijk voor kinderen van vluchtelingen om op te groeien tussen twee werelden en niet te weten waar je thuishoort.
De auteur heeft een vlotte pen en je blijft als lezer geboeid tot de laatste pagina. Ook tijdens de stukjes waar hij het over de geschiedenis heeft, blijft men als lezer geboeid verder lezen. Hij schrijft vol symboliek en beeldspraak. De emoties van de personages worden haarscherp in beeld gebracht.
Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste deel leren we Samir en zijn familie kennen. We zien hoe sterk de band met zijn vader is en hoe belangrijk deze is voor hem. In een tweede deel is Samir volledig de weg kwijt, hij groeit op als tiener zonder vaderfiguur en later zonder moeder. Hij blijft zich afvragen wie hij is, Libanees of Duits, en waarom zijn vader hen alleen gelaten heeft. Uiteindelijk ontdekt hij de waarheid in het derde deel.
Het boek is zeker een aanrader voor wie meer wil weten over Libanon en zijn geschiedenis, maar ook voor wie meer wil weten over hoe vluchtelingen zich voelen (met name de tweede generatie).
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
