Spannend vervolg op de Rode koningin
[Recensie] In Spanje is Juan Gómez-Jurado één van hun beroemdste thrillerauteurs. De Rode Koningin, het eerste boek van de trilogie met Antonia Scott en Jon Gutiérrez als hoofdpersonages, werd een wereldwijde bestseller. De journalistieke achtergrond van de auteur kenmerkt zijn werk. De Rode Koningin vond ik een razend snelle en spannende thriller en ik keek dan ook enorm uit naar het tweede deel De zwarte wolvin.
In Marbella wordt een maffioso op gewelddadige wijze vermoord. Zijn vrouw, Lola is erin geslaagd om aan de moordenaars te ontsnappen en is nu op de vlucht. Ze wordt opgejaagd en voelt zich nergens nog veilig. Het is moeilijk haar op te sporen. Jon en Antonia worden door de Mentor ernaar toe gestuurd om Lola te vinden. Antonia bijt zich in de zaak vast en doet er alles aan om de vrouw te vinden. Maar samen met Jon komt ze in een groot wespennest terecht.
De zwarte wolvin gaat door waar De Rode Koningin stopte. Het boek afzonderlijk lezen is dus zeker geen echte aanrader, je zult te veel belangrijke informatie missen. Gezien het ook al een eindje geleden is dat het eerste deel verscheen, moest ik er ook even terug in komen. De auteur verwijst vaak naar gebeurtenissen uit het voorgaande boek, zonder deze nog eens kort te duiden. Maar ook de personages, zoals De Mentor, Sandra Fajardo, Antonia Scott en Jon worden niet opnieuw kort voorgesteld. Het zijn complexe personages die in het eerste deel uitgebreid geïntroduceerd werden. Hierdoor verschuift de aandacht van de auteur volledig van zijn personages naar het werkelijke verhaal.
Juan zijn schrijfstijl is vurig, Spaans temperamentvol en vooral ook beeldend. Net als in een film kan je je als lezers de flitsende scénes voorstellen. Antonia heeft een bijzondere kijk op alles, ze ziet dingen die anderen niet zien en kan deze ook op een intelligente manier interpreteren. De manier waarop de auteur haar neerzet is dan ook briljant.
De uiteindelijke plot is complex en berust op waargebeurde feiten die de auteur in een epiloog verder toelicht. Hierdoor krijg je als lezer een andere kijk op het verhaal. De auteur zelf doet me, als persoon, meer en meer denken aan Stieg Larsson die ook een uitgebreide research liet voorafgaan aan zijn Millenium-serie, waarin er bovendien ook waargebeurde feiten in verwerkt waren. Zou in deze serie van Antonio Scott meer waarheid berusten dan we denken?
Het boek zelf is mooi afgewerkt met tussen elk hoofdstuk een zwart wit tekening die refereert naar de komende gebeurtenissen. De zwarte wolvin is een spannend vervolg op De Rode Koningin. Door de cliffhanger op het einde kijk ik al uit naar het volgende deel.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
