Opeens lijkt tijdreizen zo vreemd niet meer
[Recensie] Deze Nu verdient de originaliteitsprijs. Het verhaal gaat over de zinderende speurtocht naar tijdreizen. Voor je de kans krijgt om dit onzin te vinden, fluiten de kogels je om de oren. Bloedhonden en politiemannen zitten de hoofdpersonen op de hielen in de Franse Riviera, dwars door de nachtelijke bossen. Na afloop blijf je als lezer achter met de vraag of dit boek het geheim van tijdreizen werkelijk heeft onthuld.
Tijd om hierover na te denken heb je volop, want je leest een pil van meer dan 500 pagina’s. Het verhaal draait om een paar studenten die zich na een college over natuurkunde afvragen of ze geen handeltje in tijdreizen kunnen opzetten. De studentengrap die begint met een avondje doorzakken, wordt een heus project als zich mensen aansluiten die hun overleden geliefden willen terugzien.
Hoe onwaarschijnlijk tijdreizen ook is, de schrijver neemt een flinke portie scepsis weg. De vele theorieën, inzichten en anekdotes die hij beschrijft zijn allesbehalve verzonnen. Niet voor niets positioneert Pascal Rijnja zijn debuutroman in het nog onbekende genre van de sciencethriller. De ferme duik in de kwantummechanica is ondanks de moeilijkheidsgraad fris en toegankelijk beschreven. De personages zijn sterk, het verhaal is kleurrijk en levendig en het is nog humoristisch ook.
Toch stelt de auteur het geduld van de lezer op de proef. Elke keer word je nieuwe academische diepten in gesleurd. Na honderd pagina’s is er niets meer over van de spanning uit het begin. Het zal nog honderden pagina’s duren voordat die weer terugkomt. Daarna is het ook goed raak. Schimmige wetenschappers, terroristen en geheim agenten buitelen over elkaar heen, waarbij er driftig op los wordt gemoord. De hoofdpersonen worden dermate belaagd dat alleen een sprong in de tijd het vege lijf kan redden. De spannende finale wordt letterlijk een race tegen de klok. Had je het boek al weg willen leggen, dan is het nu te laat, want het eindigt als een echte pageturner.
Wat overblijft zijn niet alleen flink wat vragen over tijdreizen, maar ook de nodige losse draadjes. Niet alle verhaallijnen zijn even goed uitgewerkt. Sommige veelbelovende personages zijn opeens verdwenen. Al met al is dit een verhaal als een biefstuk: prima vlees, sappig en smaakvol, maar wel groot en van binnen toch wat taai.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
Beluister ook de podcast van Roeland Dobbelaer over Deze Nu
