Een gedicht voor eenzame doden
[Recensie] Het gedicht bezit een bijzondere kracht, al helemaal wanneer het gebruikt wordt om de laatste eer te bewijzen aan wie overleden zijn. Dat geldt wel zeker bij de ‘eenzame uitvaart’, waaraan dit boek van F. Starik (1958-2018) is gewijd. Zelf omschrijft hij het zo: “Het recept is eenvoudig en mag inmiddels bekend worden verondersteld: dichters schrijven een gedicht – en dragen dat op de uitvaart voor – voor die mensen die anders waren overgeschoten, voor wie niemand zou komen, over wie niemand had gesproken, was de dichter er niet geweest om afscheid te nemen, vaarwel te zeggen.”
Dit postuum verschenen boek van Starik kent verschillende bijdragen van de Amsterdamse ‘Poule des Doods’, waar Starik zestien’ jaar lang de beheerder van was. De leden van deze groep dichters schrijven beurtelings voor eenzaam gestorvenen een gedicht en dragen dit ook voor tijdens de begrafenis. De hier gebundelde uitvaartteksten zijn van onder anderen Maria Barnas, Wim Brands, Neeltje Maria Min en Joris van Casteren die de nieuwe beheerder van de Poule des Doods is geworden.
Het concept De Eenzame uitvaart is ontstaan in Groningen naar een idee van de toenmalige stadsdichter Bart FM Droog. In 2002 is dit idee overgewaaid naar Amsterdam waar het ondergebracht is in een stichting. Coördinator Starik zag het als zijn taak om van De Eenzame Uitvaart een succesvol project te maken. Dit boek getuigt daarvan. Inspirerend was het in elk geval: het initiatief is intussen overgenomen op meerdere plekken in Nederland en België. Het boek Dichter van Dienst vormt een waardige afsluiting van een reeks boeken die onder redactie van F. Starik verschenen over De Eenzame Uitvaart.
—
Eerder verschenen in Volzin
