"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Diocletianus

Woensdag, 20 mei, 2020

Geschreven door: Corjo Jansen, Olivier Hekster
Artikel door: Bert Overbeek

Tussen eenheid en versnippering

[Signalering] Na twee bundels over de keizers Hadrianus en Constantijn de Grote komen Hekster en Jansen nu met een fraai uitgegeven boekje over keizer Diocletianus (284-305). In tegenstelling tot de beide andere keizers zal deze naam bij een breder publiek niet of nauwelijks bekend zijn. Ten onrechte, want Diocletianus was een alleszins opmerkelijke figuur.

Na een lange crisisperiode, waarin het Romeinse rijk werd geteisterd door invasies, burgeroorlogen en epidemieën, en het zelfs voor een tijdje in verschillende delen uiteenviel, volgde onder deze keizer het herstel. Dat bereikte hij onder andere door de macht te delen, eerst met zijn collega Maximianus en vervolgens met nog twee ‘onderkeizers’, zodat er een tetrarchie, een bewind van vier keizers ontstond. Omdat zij ieder een eigen regio voor hun rekening namen, zouden zij snel op bedreigingen van buiten kunnen reageren en usurpaties kunnen voorkomen. In 305 trad Diocletianus vrijwillig af – een unicum in de Romeinse geschiedenis. De Nijmeegse auteurs belichten in hun informatieve essays verschillende aspecten van Diocletianus’ bewind, inclusief de grote christenvervolging die toen plaatsvond.

Toch blijft het beeld vaag. Dat ligt niet aan de auteurs, maar aan het bronnenmateriaal dat voor deze periode schaars is. Om de lezer toch met de sfeer van deze periode kennis te laten maken, zijn als bijlage de inleiding en een hoofdstuk van het befaamde prijsedict opgenomen in een vertaling van Vincent Hunink.

Boekenkrant

Eerder verschenen in Geschiedenis Magazine