Goed doordachte plotwendingen
[Recensie] Rosa leidt een eenzaam en teruggetrokken leven sinds ze werd verlaten door haar man. Dit verandert wanneer ze Vera leert kennen. Hun ontmoeting lijkt toevallig, maar niets is minder waar. Vera heeft alles minutieus voorbereid en weet alles over Rosa’s leven. Maar Rosa weet niets over Vera, ze heeft geen idee hoe gevaarlijk haar nieuwe vriendin is. Zo ontstaat er een vriendschap met verstrekkende gevolgen.
Met Dochters van de nacht heeft Carolien Cramer een zeer sterke thriller neergezet. Het is hiermee haar vierde boek, maar wel haar thrillerdebuut. Deze verandering van genre lijkt dan ook een schot in de roos. Daarnaast heeft Carolien reeds meerdere kortverhalen geschreven, vaak met groot succes. Met haar recentste kortverhaal Vrije val heeft ze de online Bibliotheek Alice Munro Verhalenwedstrijd 2021 gewonnen.
Dochters van de nacht neemt ons mee naar de leefwereld van Rosa, het personage dat in het boek centraal staat. Ze woont al een tijdje alleen sinds haar man Steven bij haar is weggegaan. Ze zondert zich meestal af van iedereen en heeft geen sociaal leven. Tot Vera op een dag voor haar neus staat. Rosa is enorm blij dat ze Vera in haar leven heeft nu, ze spiegelt zich aan haar en wil net zo zelfzeker en vrolijk zijn als zij. Vera helpt Rosa dan ook met het aanpakken van haar problemen. Alleen weet Rosa niet wat Vera van plan is, en dat ze het weleens een stuk minder goed met haar voorheeft dan ze laat blijken. Haat en wraak zijn slechte maar krachtige raadgevers. Iets wat Rosa al snel zal ontdekken.
Het verhaal begint op een punt waar Rosa en Vera elkaar al kennen. Er is iets gebeurd, maar hoe of wat is nog niet volledig duidelijk. Het voelt allemaal een beetje onwennig aan, maar het duurt gelukkig niet lang vooraleer je helemaal in het verhaal zit. Tegelijk zorgt dit al voor een eerste onderhuidse spanning, omdat je voelt dat er nog van alles zit aan te komen. En het duurt inderdaad niet lang voor deze spanning de hoogte inschiet. Het gehele verhaal blijft de spanning aanwezig, met af en toe een uitschieter. Wat hier ook aan meehelpt zijn de vele flashbackmomenten die in het verhaal voorkomen. Zo wordt er teruggegaan naar het moment waar Vera en Rosa elkaar leren kennen, en Rosa’s relatie/band met Steven. Maar minstens even belangrijk zijn de terugblikken naar Rosa’s jeugd. Die is allesbehalve rooskleurig, en vormt een rode draad doorheen het verhaal.
De plot zit ingenieus in elkaar, en beetje bij beetje krijg je een idee over hoe het geheel in elkaar zit. Toch slaagt de auteur erin je een aantal keer op het verkeerde spoor te zetten via een aantal goed doordachte plotwendingen. Het maakt dat je voortdurend twijfelt, waardoor je pas op het einde alle puzzelstukjes correct kunt leggen. En dan nog weet Carolien je te verrassen, met een totaal onverwacht slot. Een knallend einde, zeg maar.
De personages zijn allen erg goed uitgewerkt met een duidelijk herkenbaar karakter. Rosa, of Roos zoals ze ook wordt genoemd, komt het meest aan bod. De verhaallijn wordt dan ook het meest vanuit haar perspectief verteld, in de ik-vorm. Dat maakt het nog persoonlijker. Ze lijkt een brave, stille vrouw die zich afzondert voor anderen en een traumatisch verleden heeft meegemaakt. Vera lijkt de enige vriendin waar ze een band mee opbouwt, al is niets wat het lijkt. Daarnaast is ze jaloers op andere vrouwen die aandacht geven aan haar ex Steven. Ze denkt dan ook nog veel aan hem. Een ander interessant personage is rechercheur Tomas Vlemmink, die vlak voor zijn pensioen nog met een ingewikkelde zaak te maken krijgt. Deze wil hij dan ook koste wat het kost tot een goed einde brengen.
Carolien Cramer heeft een erg vlotte en begrijpelijke schrijfstijl die maakt dat je door het verhaal vliegt. Het wisselen in tijd en perspectief geeft het verhaal extra diepgang, en maakt dat je je nog beter kunt inleven in de personages. En zorgt voor de nodige cliffhangers in het verhaal. De hoofdstukken zijn voor de verandering eens niets genummerd en hebben ook geen titel. Dat is even aanpassen, maar het maakt het er niet minder spannend op. Extra fijn is dat je tijdens het lezen samen met rechercheur Vlemmink de waarheid achterhaalt.
Ik vond Dochters van de nacht een heel spannend boek. In het begin moest ik wel wat wennen aan hoe het verhaal werd verteld, maar al snel liet ik mij volledig meeslepen. Vooral de plot en de manier waarop ik steeds op het verkeerde been werd gezet vond ik echt fantastisch. Daar houd ik van, en Carolien Cramer is er echt wel in geslaagd om mij tot aan het einde te doen twijfelen. Ik heb dus absoluut genoten van dit boek en het bleef nadien nog een hele tijd in mijn hoofd hangen. Daarom geef ik deze wat atypische thriller een verdiende vier sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
