"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Dodemanstango

Zaterdag, 10 oktober, 2020

Geschreven door: Geir Tangen
Artikel door: Anneke van de Vrede

Moorden en verdwijningen houden Noors dorp in hun greep

[Recensie] Volgens de kaft is Dodemanstango “een ode aan de Scandinavische thriller”. Wat dat betekent legt Geir Tangen zelf uit in een nawoord aan zijn lezers:

“… jullie hebben kennis gemaakt met zo’n beetje alle misdaadclichés die er te vinden zijn in de geschiedenis van de moderne Scandinavische misdaadliteratuur. De sjofele journalist met een klein hartje, [..] de intelligente vrouwelijke inspecteur met dwangmatig gedrag, de gestoorde seriemoordenaar met een ongelooflijk oog voor een ingewikkeld plot. [..] Bovendien de onwaarschijnlijk nauwe verbanden tussen helden en schurken, [..] de abrupte plotwendingen [..] en hysterisch opgebouwde eindes waar alles tot een knallend hoogtepunt komt. Dit is niet gedaan om de draak te steken met de misdaadliteratuur. Dit is gedaan uit pure liefde.”

Uit liefde alle denkbare clichés aaneenrijgen een ode? Ik vind het eerder humoristisch dan lovend om dit van je eigen boek te zeggen. Bovendien doet Geir Tangen zijn boek hiermee te kort. Alle genoemde stereotyperingen komen inderdaad in Dodemanstango voor, maar dat irriteert geen moment. Dat komt deels doordat je dit als lezer wellicht verwacht, deels ook door de schrijfstijl van Tangen: helder, vlot, met af en toe een grapje bij een beschrijving van een personage of in een dialoog, maar in mijn ogen grotendeels door de originele invalshoek van waaruit het verhaal verteld wordt.

Vanaf bladzijde één is duidelijk wie de dader is: hij wordt “de dode man” genoemd. Meer dan deze benaming weet je niet, wel dat hij barbaars, wreed en sadistisch is, èn de slachtoffers heel goed kent. Hij vermoordt ze namelijk door ze met hun grootste angst te confronteren.

Boekenkrant

Het hele verhaal is een speurtocht naar deze dode man. Die taak valt inspecteur Lotte Skeisvoll ten deel. Zij werkt samen met journalist Viljar Gudmundsson. Terwijl ze achter de dode man aanjagen, proberen ze ook hun eigen hachje te reden. Ze hebben samen een misdaad in de doofpot gestopt, maar nu er een onschuldige dreigt te worden opgepakt voor hun daden, gaat het erop lijken dat ze hier niet meer mee wegkomen. Daarnaast werkt Gudmundsson ook nog aan een podcast-serie over cold cases. Moord alom dus aan de Noorse fjordenkust, zowel in het verleden als in het heden, èn dan worden er ook nog een aantal verwacht in de nabije toekomst.

Tangen zorgt ervoor dat de drie verhaallijnen, die afgezien van de locatie ogenschijnlijk niets met elkaar gemeen hebben, toch één geheel gaan vormen. De afronding van het doofpot-verhaal vond ik een beetje flauw, alsof Tangen geen inspiratie had om er iets beters van te maken, maar verder leest Dodemanstango als een trein. Het tempo ligt hoog, er gebeurt veel tegelijkertijd op diverse locaties, het is spannend. Het heeft precies wat je van een spannend boek verwacht. Na de laatste bladzijde kun je niet anders dan concluderen dat clichés helemaal zo gek niet zijn. 

Dodemanstango is het derde boek van Tangen en tevens het laatste boek van een trilogie over Lotte Skeisvoll en Viljar Gudmundsson. Ik hoop dat Tangen doorgaat op de ingeslagen weg en met nieuwe personages weer lekker losgaat met de misdaadclichés.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur:

Het meesterwerk

Dodemanstango

Hartenbreker