Breeduit lachen bij Jezus
[Recensie] Ik zal het maar toegeven: ik ben dol op kinderbijbels. Niet omdat ik het belangrijk vind kinderen kennis te laten maken met één van de pijlers van de westerse cultuur, maar omdat ik zelf onmogelijk door het gecomprimeerde taalgebruik van de volwassenenbijbel heen kom. Van dat euvel heeft de Doe maar mee Bijbel van Bob Hartman gelukkig geen last. Bekende Bijbelverhalen als de zondeval, de vlucht uit Egypte en de kruisiging van Jezus zijn in zijn bewerking teruggebracht tot kinderlijk eenvoudige sprookjes van niet meer dan vijftien regels. De verhalen worden ondersteund door vrolijke illustraties van Susie Poole.
Het onderscheidende van Hartmans bewerking zit hem in de regieaanwijzingen die door de tekst heen zijn gestrooid. De voorlezer van de Doe maar mee Bijbel wordt aangespoord te timmeren aan de Ark van Noach, omhoog te kijken naar de muren van Jericho en – uiteraard! – breeduit te lachen als Jezus’ naam wordt genoemd. Wie die aanwijzingen trouw opvolgt, maakt het voorlezen levendiger, interactiever en leuker voor toehoorder én spreker. Of de Doe maar mee Bijbel er op die manier in slaagt om het kinderhart te openen voor de liefde Gods, durf ik niet te zeggen. Maar dat een enthousiaste lezing van dit kinderboek de band tussen ouder en kind zal versterken, staat buiten kijf. En ik kan me niet voorstellen dat de Heer het anders bedoeld heeft.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub Van Alles
