Intriges op het internationale politieke toneel zaaien dood en verderf
[Recensie] Wouter Helders is communicatieadviseur bij het Ministerie van Defensie. Ik ga er daarom vanuit dat hij uit ervaring of inside information put als hij in Doodsengelen de militaire gang van zaken en internationale betrekkingen beschrijft. Als niet ingewijde burger kun je dan alleen maar hopen dat hij die zaken flink geromantiseerd heeft, anders doe je geen oog meer dicht. De wereld die hij schetst is hard, gewelddadig en hangt van intriges en complotten aan elkaar. De personages zijn slechts pionnen op een wereldwijd speelveld; een mensenleven is niets waard in het licht van de grotere zaak waarvoor gestreden wordt.
Dit wordt op de eerste bladzijde al duidelijk. Doodsengelen begint met een hondengevecht in Erbil, Iraaks-Koerdistan. De sfeer van het boek is daarmee gezet. Er hangt spanning in de lucht, dreiging, er is het vooruitzicht dat er bloed gaat vloeien, en je weet dat het doorgestoken kaart is. Achter de schermen trekt iemand aan de touwtjes en is er al lang beslist wie er gaat winnen.
Internationaal complot
Bij het hondengevecht leren we een aantal personages kennen. Zo is daar Guzman, een Koerdisch politicus, zijn hoofd beveiliging Alan Sivan en huurmoordenaar Sam de Wind. Die laatste is beroepsmatig ter plekke, hij heeft namelijk opdracht gekregen om Guzman te vermoorden.
Tegelijkertijd worden er ook aan de andere kant van de wereld vuile spelletjes gespeeld. Onze eigen AIVD heeft een vinger in de pap bij de benoeming van een ex-generaal tot lijsttrekker van een nieuwe rechtse partij, de verkiezingsuitslag wordt gemanipuleerd door trollen en aanslagen, er wordt gedreigd, gesjoemeld en gemoord. De personages handelen niet alleen ter meerdere eer en glorie van zichzelf, uit machtswellust of carrièredrang, maar ze blijken ook chantabel en worden daarom gemanipuleerd. Ook hier wordt er dus aan touwtjes getrokken.
Het verhaal speelt zich tegelijkertijd af in Koerdistan en verschillende Europese steden. Lijkt het eerst een veelheid aan afzonderlijke gebeurtenissen, Wouter Helders brengt alle lijntjes samen en vormt er een wereldwijd complot van.
Raakvlakken met de actualiteit zetten aan tot nadenken
Het is moeilijk om sympathie te voelen voor één van de personages. Er is geen ‘good guy’ die je het wel gunt. De personages worden ook niet zo ver uitgediept dat ze tot leven komen. Uitzondering daarop is journaliste Sofie Lafleur, die in drie eerdere boeken van Helders ook een rol speelde. Haar verleden wordt summier benoemd. De sympathie die je voor haar voelt komt vooral doordat ze met waarheidsvinding bezig is en niet met moord en verraad, zoals de andere personages.
Geen persoonlijke voorkeuren dus, dat betekent dat Doodsengelen zich op een abstracter niveau afspeelt. De focus ligt op het verhaal, dat zich afspeelt op het internationale politieke toneel. Dat verhaal heeft veel realistische kantjes en raakvlakken met de actualiteit. Zo is er de Koerdische strijd voor onafhankelijkheid, de opkomst van rechtse politieke partijen in Europa, de angst voor islamisering en extremisme.
Enerzijds zorgt dat er wellicht voor dat het boek over een aantal jaren niet meer zo interessant is. Want wie weet dan bijvoorbeeld nog wie anno nu de president van Turkije is of wat voor belangen de Israëlische regering heeft bij de Koerdische onafhankelijkheidsstrijd? Anderzijds zet die link naar de actualiteit je als lezer aan het denken. Zou het er in het echt ook zo aan toegaan? Zijn mensen zo eenvoudig te manipuleren? Reikt de lange arm van de Mossad echt tot in Brussel? Zijn we dus allemaal slechts marionetten en is de wereld eigenlijk één groot hondengevecht? Dat zijn angstaanjagende gedachten.
Minpuntje van Doodsengelen vind ik de vele cursief gedrukte woorden, omdat ik niet begrijp wat daarvan de bedoeling is. Afgezien van deze kleine irritatie is Doodsengelen door het wereldwijde decor en spannende verhaal een intrigerend boek. De clou is misschien wel dat misdaad op korte termijn wellicht loont, maar uiteindelijk toch niets blijvends oplevert. Behalve dan veel doden en vernielde levens, want van een happy end is (uiteraard) geen sprake.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
