De spanning in het boek werd goed opgebouwd
[Recensie] Volgens mij blijf ik een beetje in herhaling vallen, maar ik kan er niets anders over zeggen. Jussi Adler-Olsen is een auteur die verschrikkelijk goede thrillers neerzet. Ook na het lezen van het vierde deel van de Q-serie, Dossier 64, zorgt hij er voor dat de lezer na het lezen van de laatste bladzijde op het puntje van de stoel achterlaat. Nee, ik kan mij niet voorstellen dat er lezers zijn die het onlangs verschenen vijfde deel, Het Marco-effect, niet MOETEN lezen!
In het vierde deel bijt Rose zich vast in een oude zaak; de verdwijning van prostituee Rita Nielsen in de jaren ’80. Zij en Assad brengen de verdwijning van Rita in verband met nog meerdere verdwijningen in die jaren en stuiten al snel op een lugubere fasistische beweging die in de jaren ’80 maar ook nog in het heden actief is.
Deense kust
Op Sprogø, een eiland bij de Deense kust, staat een oud tehuis dat vroeger een opvang was voor vele meisjes en vrouwen die niet konden functioneren in de maatschappij. Onder een streng regime werden zij heropgevoed en werden normen en waarden met straffe hand bijgebracht. Wat niemand wist en nog niemand weet is dat gevangenschap, onderdrukking en gedwongen sterillisaties hier geen uitzondering waren. ‘De Zuivere Lijn’ hield en houdt zich bezig met het zuiveren van de Deense maatschappij. Foetussen die het niet waard waren geboren te worden, werden geaborteerd. En wie bepaalt dat deze vrouwen het recht niet hebben om moeder te zijn of te worden? Zijn naam is Curt Ward, een arts die in het geheim het brein en leider is achter ‘De Zuivere Lijn’.
Carl, Assad en Rose komen de beweging op het spoor en bijten zich vast in de zaak. Met de nodige spanning en gezonde dosis humor gaat het trio vol voor gerechtigheid. Assad is weer vanouds en zijn daadwerkelijke afkomst wordt ook in dit boek niet duidelijk. Zijn quotes zijn weer schitterend en ik heb weer erg moeten lachen. “Problemen heeft de dromedaris die niet tegelijkertijd kan hoesten en poepen” en “Denk jij soms dat dromedarissen hun tenen steken in het meer waar ze uit drinken”.
De spanning in het boek werd goed opgebouwd en de verhaallijnen zijn zoals we gewend zijn van Adler-Olsen. Heden en verleden wisselen elkaar af vanuit het perspectief van verschillende personages. De uiteindelijke ontknoping lijkt vanzelfsprekend, maar Adler-Olsen weet er wederom een onverwachte wending in te brengen.
—
Eerder verschenen op boekenz.nl
