Sterre Carron is ‘hot’, haar boeken vliegen als zoete broodjes over de balie. Op de boekenbeurs was er zelfs sprake van ‘Uitverkocht’. Wie is deze auteur en wat heeft zij ons te vertellen? DPB-teamlid Nancy had een openhartig gesprek met haar.

“Onlangs had ik een afspraak met Sterre Carron voor een interview, heel nerveus ging ik richting een prachtige locatie. De nervositeit was vlug verdwenen. Sterre is gewoonweg iemand waar je je goed bij voelt en waarmee je uren kunt babbelen over verschillende onderwerpen.
We hebben zo’n dikke 2 uren een echt goed gesprek gehad over haar boeken, haar manier van denken en het bleef daar niet bij. Het was absoluut geen interview dat een eenrichtingsverkeer had, wij hebben uitgebreid gepraat over onze interesses in boeken, De Perfecte Buren en nog zoveel meer.
Dit interview toont aan wat een geweldige dame Sterre is, een kant van haar die je bewondert en waar je diep respect voor hebt. Sterre is gewoon een (h)eerlijke dame met een no nonsens gevoel, en ook iemand die werkelijk om anderen geeft en het hart op de juiste plaats heeft.
Ik heb echt genoten van onze ontmoeting en ik hoop dat het niet bij deze ontmoeting blijft, dit is echt iemand met een warme persoonlijkheid en die je gewoon een goed gevoel geeft als je bij haar bent. Ik hoop dat ik dit gevoel ook een beetje aan haar heb kunnen geven!
In januari wordt Sterre nog eens in de picture gezet bij ons want we gaan van alle drie haar boeken een groepsrecensie maken, iets waar Sterre naar uitkijkt om onze meningen te kunnen lezen”.

Wie is Sterre Carron?
Sterre Carron is een 57-jarige vroedvrouw die sinds een jaar thrillers schrijft. Carron heeft een bewogen leven achter de rug, m.a.g dat ze voldoende inspiratie heeft tot op haar sterfbed. Carron heeft twee geweldige kinderen, een dochter van 25 en een zoon van 28. Beiden zijn al uithuizig en hebben hun weg gevonden in het leven.

Je hebt een bijzondere voornaam?
De voornaam moest sowieso bij de familienaam passen, kort en krachtig dus. Op een avond, terwijl ik in de zetel aan het lezen was, hoorde ik op televisie de naam Sterre. Ik sprong recht, zette de televisie luider en dacht; ‘dat wordt het… en… Sterre Carron was geboren.

Vanwaar de overstap van Tropische Geneeskunde naar schrijverschap?
Enerzijds was het mijn grote kinderdroom om rechercheur te worden. Anderzijds wilde ik ook hulpbehoevenden helpen, iets betekenen voor mensen die in armoede leefden. Op mijn achttiende kwam dan het grote dilemma. Immers, wat ging ik nu studeren? Vroedvrouw of criminologie? Het is het eerste geworden en hierdoor heb ik, denk ik toch, heel veel mensen kunnen helpen. Als ik nu terugblik, zou mijn keuze anders zijn. Maar het is niet anders, ik ben een vroedvrouw die rechercheur is in haar boeken. Ook niet slecht, toch? Bovendien kan ik de vergaarde medische kennis in mijn boeken vermengen.

Je hebt voor Artsen zonder Grenzen gewerkt in Rwanda en Zaïre. Niet geheel zonder gevaar. Ben je nooit bang geweest voor bv. Ontvoering?
Sommige dagen was ik heel bang, vooral nadat een collega vermoord is geworden. Maar je hebt zoveel steun van het team dat ik nooit heb gedacht aan opgeven. Ik wilde mijn missie tot een goed einde brengen.

Wat deed je daar precies?
Eerstelijnshulp. Dag en nacht werken in niet te beste omstandigheden. Gecompliceerde bevallingen proberen tot een goed einde te brengen wat natuurlijk niet altijd lukte. Als een vrouw ginds een baarmoederruptuur doet tijdens de bevalling is de kans groot, maar dan ook zeer groot dat je zowel de moeder als de baby verliest (wat meerdere keren is gebeurd). Of je moet plots overgaan tot een sectio en je beschikt niet over de nodige middelen. In overleg met het team neem je dan beslissingen, want soms was er echt geen tijd meer om het verre hospitaal te bereiken. Meermaals is het gebeurd dat we beiden niet konden redden, maar als het ons wel lukte, dan slik je niet een keer maar tien keer. De nodige medicatie geven aan zieke kindjes was ook een van mijn taken. In Zaïre daarentegen werkte ik met een andere collega in een labo om TBC op te sporen, goed beschermd om ons te wapenen tegen de ziekte.

Wat heeft de meeste indruk achtergelaten uit die tijd?
Uiteraard de dood van een collega, kinderen die je voor je ogen ziet sterven en de dankbaarheid van de plaatselijke bevolking als je ze geholpen had.

Mis je het wel eens?
Ja, zeer vaak zelfs. Vooral de verbondenheid, de eenheid zeg maar. Allen tezamen is zoveel mooier dan ieder voor zich.

Voor je debuut Mara heb je tijdens je research twee autopsies bijgewoond. Had je dat al eens eerder gezien en hoe was dat?
Ik had dat idd al eens eerder gedaan. Had er de gelegenheid tot omdat een van mijn vrienden wetsdokter is en vermits ik een heel nieuwsgierig iemand ben, wilde ik dat voor geen geld ter wereld missen. Hoe was dat? Ik had vooral last van de penetrante geur en de kou. Het hakken, snijden, zagen, peuteren en lepelen vond ik minder erg.

Veel van en in je verhalen spelen zich af in eigen regio. Voor sommige lezers herkenbaar. Is het 100% waarheidsgetrouw of ook fictie?
60 % is waarheidsgetrouw en 40 % is fictie. De veranderingen gebeuren automatisch om het schrijfproces vlotter te doen verlopen.

Je hebt nu drie delen geschreven in de Rani Diaz reeks. Komen er nog meer? En zo ja, wanneer?
Ik hoop dat ik nog lang hand in hand mag lopen met Rani Diaz.

In een jaar drie thrillers uitbrengen. Dat is nogal wat. Is de inspiratie hiervoor ineens gekomen of had je dit al langer?
Had als kind al heel veel fantasie die er op de een of andere manier uit moest. Ik hield een dagboek bij en schreef iedere dag wel iets neer. Maar Rani Diaz is pas veel later gekomen. Ze is pas sinds twee jaar levendig in mijn hoofd.

Rani Diaz is de vrouwelijke hoofdpersonage in je boeken. Heb je daar bewust voor gekozen, of ligt het dichterbij en dus gemakkelijker je te verplaatsen in een vrouwelijke rol?
De naam Diaz heb ik gekozen door een telefoonboek willekeurig open te slaan. Rani vind ik een mooie voornaam, dus de naam had ik al. Toen wist ik perfect hoe ze er moest uitzien en hoe ze moest zijn qua persoonlijkheid. En natuurlijk is het makkelijker om me te verplaatsen in de gedachtewereld van een vrouw.

Er is in je boeken sprake van geweld, ontvoeringen en behoorlijk veel spanning. Ben je hierin geïnspireerd door het leven in Afrika of door wat je in Europa ziet/leest/meemaakt?
Het leven in Afrika heeft tot nu toe geen invloed gehad op de boeken. Het boek Mara is ontstaan doordat ik iets had opgevangen van mijn yogaleraar, Tirtha door iets wat ik hoorde fluisteren in een ziekenhuisgang en Matsya doordat ik iets vies zag. Dan schiet mijn brein in actie en in een mum van tijd krijg ik beelden door van hoe ik een verhaal rondom dat onderwerp zou kunnen schrijven. Liefst zo spannend en gruwelijk mogelijk. Waarom? Weet ik niet. Soms vraag ik me echt wel af of ik ze nog alle vijf op een rij heb. Maar goed, de andere kant van de medaille is gelukkig wat zachter. Liefde, vriendschap en mededogen komen ook genoeg aan bod.

Heeft Rani iets autobiografisch? Waarom is ze zo humeurig?
Geen overeenkomsten qua uiterlijk, Rani is klein. Ik niet.
Innerlijke overeenkomsten : nonchalance, geen massageest willen zijn, koppig, gevoelig, recht op je doel af, moeilijkheden ervaren met opgelegde regels, niet tegen onrecht kunnen, over je grenzen gaan, ontzettend veel van kinderen en dieren houden, hard zijn voor jezelf.
Innerlijke verschillen : Rani kent geen ‘nee-dat-kan-ik-niet’. Ik kan of durf twijfelen.
Rani is vaak humeurig omdat ze het moeilijk heeft om haar ware gevoelens te tonen. Haar verdriet, emoties en dingen die haar in het verleden pijn hebben gedaan, stopt ze het liefst heel ver weg. Onder die humeurigheid zit een zeer gevoelige vrouw met een warm hart.
Ik verstop of beter kan mijn gevoelens nauwelijks verbergen. Als ik moet janken, jank ik en als ik verdrietig ben, vloeien de tranen. Als het dan toch gebeurt dat ik om de een of andere reden geërgerd ben en het niet onmiddellijk kan verhalen op de persoon die ik zou willen, dan gebeurt het dat Rani het in mijn plaats doet. Voilà, frustratie weg!

Zitten er überhaupt werkelijke gebeurtenissen in je verhalen verwerkt?
Uiteraard zijn er werkelijke gebeurtenissen of dingen in mijn verhalen verwerkt, alleen in een ander kleedje. Ik denk dat een auteur altijd iets autobiografisch in zijn werk schrijft. Daarom denk ik ook dat levenservaring een belangrijke rol speelt bij het schrijven van een boek. Ik weet voor mezelf dat ik het twintig jaar geleden niet had gekund.

Van je drie boeken is Tirtha toch wel diegene met de meest intrigerende titel omdat het verschillende betekenissen heeft in diverse culturen zoals het Hindoeïsme. In welke richting is het bedoeld?
Omdat ik een Ayurvedische opleiding heb gevolgd, kwam ik al vlug in contact met de Sanskriet taal. Ik vond het een leuk idee om een originele titel te vinden. Ik weet dat sommigen mijn boeken zullen terug leggen door de titel, maar dat geeft niet. Ik vind het lekker herkenbaar. Welke cultuur? Boeddhisme

Je hebt een buitengewone belangstelling voor de Oosterse spiritualiteit. Hoe uit dat zich in je dagelijkse leven? Kan de lezer dit terugvinden in je boeken?
Ik heb leren loslaten, ben niet meer erg gehecht aan het materiële, geloof niet in toeval en denk dat er voor alles wel een reden is. Niks gebeurt zomaar (mensen, dat is wat ik denk of geloof, ik verkondig hier geen wijsheid). Als me iets naars overkomt, dan vraag ik me steeds af wat kan ik hieruit leren? De lezer kan soms een verwijzing naar die spiritualiteit terug vinden door een zin of een woord, maar ik denk niet dat het overheersend is. Is ook niet de bedoeling natuurlijk. Er bestaan genoeg boeken over spiritualiteit.

Luc Deflo zou je een ‘gouden tip’ gegeven hebben heb ik ergens gelezen. Kun je daar iets over vertellen?
Luc zei me ‘probeer eens ik de ik-vorm te schrijven, dan kan je beter iemand zijn nek omwringen. Ik heb zijn raad opgevolgd voor Matsya en moet zeggen dat het werkt. Ik werd meer woedend, meer agressief en meer gewelddadig. Weet wel niet of ik het voor ieder boek zou doen. Het is een beetje aanpassen, maar eens je het beet hebt, lukt het aardig.

Je hebt onlangs de cultuurprijs gewonnen. Wat doet dat met jou?
Heb dat moment in een waas beleefd. Kon echt niet vatten dat het voor mij was weggelegd.
Was eigenlijk een heel ontroerend moment. Ik dacht toen vooral aan mijn vader die twee jaar geleden overleden is. Hij was het die zei; ‘als dat je droom is (auteur worden of zijn), moet je er voor gaan… Hij heeft het spijtig genoeg niet meer mogen meemaken…

Hoe zou je zelf je schrijfstijl omschrijven? Sommigen noemen het genadeloos, hard, verslavend en meedogenloos. Herken je je daar in?
Krachtig en kordaat en soms wat meedogenloos idd. En nee, ik herken me er niet in. Al dikwijls gevraagd aan vrienden; ‘waar zou dat toch vandaan komen?’

Je debuutthriller werd binnen enkele maanden een bestseller in Vlaanderen. Het was recent ook uitverkocht op de BB 2014. Hoe voelt dat?
Vreemd, zeer vreemd. Moeilijk te omschrijven. Een soort ongeloof misschien, alsof het iemand anders overkomt. Ik bekijk het van op een afstand, als een toeschouwer, tenminste zo voelt het. De reacties van de lezers beleef ik wel heel intens. Geeft me een zalig, hartverwarmend gevoel.

Lees je veel of alle recensies van je boeken?
Ik lees ze allemaal. Goed of slecht. Ben zelfs trots op allen die een recensie schrijven, want dat kan ik nu echt niet. Helemaal niet. Een samenvatting in elkaar boksen is echt niet aan mij besteed. Ik kan echt geen korte teksten of een synopsis schrijven.

Hoe sta je tegenover de sterren die worden gegeven?
Het is natuurlijk leuk als je vier of vijf sterren krijgt. Als iemand me maar een ster geeft dan wil ik natuurlijk weten wat hij of zij slecht vindt of vond in mijn boeken. Maar je kan
onmogelijk voor iedereen goed schrijven. Dat zou pas onlogisch zijn. En eerlijk? Het feit dat de lezers plezier beleven aan mijn boeken, geeft me een boost om verder te gaan. En diegenen die me weinig sterren geven zullen nooit fans van me worden, maar ik heb respect voor hun eerlijkheid.

Wat heb je bijgeleerd met betrekking op je 1e en 3e boek?
Diepgang van personages.

Heb je nog een ultieme schrijversdroom? Zou je bv. Ook en YA of een romance willen schrijven?
Iedereen droomt wel van iets. Laat ons zeggen dat er iets kiemt in mijn hoofd en we zullen wel zien hoe de toekomst zich vormt. Een prijs winnen is niet het eerste waar ik over droom, tot nu toe blijft het voor mij het belangrijkste dat ik de lezers uren leesplezier kan geven. Dan is mijn missie geslaagd. Ik zal nooit een YA of een romance schrijven. Is niet aan mij besteed.

Wat is je favoriete plek om te lezen en welk boek heb je dan in handen?
Samen met mijn hond in de zetel met een thriller.

Je mag een interview afnemen, met wie, waarom en wat wordt dé vraag
Met Mo Hayder of Judith Visser. De vraag : ‘wat voelen jullie als je een hand afhakt of iemand wurgt? En voelen jullie je ook soms down als de slechterik uit je leven is verdwenen?’

Wie is jouw favoriete auteur en boek?
Te veel om op te noemen.
Enkele Nederlandstaligen : Anja Feliers omdat ze haar plots helemaal anders opbouwt als ik, maar vind dat ze het toch heel mooi doet. Hilde Vandermeeren omdat ik van haar schrijfstijl hou en Judith Visser voor de meedogenloosheid en de spanning in haar boeken.
Favoriete boek : zou het niet weten
Voor 2014 : Vergeef me, De toeschouwers, Anders, Onderkant van sneeuw en de twee boeken van Nathalie Pagie die me uit de dip haalden na het schrijven van Matsya)

Hoe omschrijven je vrienden en je familie je als persoon?
Begripvol, trouw, sociaal, koppig, hulpvaardig, een spraakwaterval en hard voor mezelf.

Als je een reis mag maken en geld is geen factor, waar gaat de reis heen, wie neem je mee en wat ontbreekt er niet in je bagage?
Zonder twijfel India. (heeft te maken met mijn ayurvedische opleiding). Ik zou alleen gaan en wat er niet ontbreekt in mijn bagage is pen en papier.

Waar zie je jezelf over vijf jaar?
Op de plaats die nu reeds in mijn hoofd bestaat.

Maak een keuze;
Schrijven of tropische geneeskunde : schrijven
België of Rwanda : België
Zon of kou : zon
Jeans of gala : jeans
Mara, Tirtha of Matsya : Tirtha

Waarvoor kan men je midden in de nacht wakker maken?
Familie of vrienden in nood, of mijn hond…