Thrillerdebuut geschreven met vlotte pen
“Iedereen hield van Blake.
Behalve zijn vrouwen.
Soms haatten we hem.”
[Recensie] Tegen de wil van zijn moeder en van de mormoonse kerk is Blake Nelson getrouwd met drie vrouwen. Ze wonen samen in de woestijn op een oude, verlaten boerderij ver van de bewoonde wereld en alle comfort. Zij leven op zichzelf en geloof speelt een belangrijke rol in hun leven. Ze zijn lid van de Kerk van de Heiligen der Laatste Dagen, dragen gewijde onderkleding om hen tegen het kwaad te beschermen en verbouwen hun eigen groenten.
Rachel, de eerste vrouw is diepgelovig, vroom, maar draagt een groot geheim met zich mee. Bovendien stopt Rachel alles weg. In dozen. In haar hoofd. Compartimenteren noemt ze dat. Emily is Blakes tweede bruid. Zij is jong, heeft een levendige fantasie en is een pathologische leugenaar. Problemen lost zij op door in de huid van Cagney & Lacey* te kruipen wat hilarische momenten oplevert. Tina is nummer drie in rij. Een ex-drugverslaafde en prostituee met weinig of geen remmingen. Ook zij houdt het nodige verborgen voor de andere. Drie verschillende vrouwen die een ding gemeen hebben: hun echtgenoot is op een gruwelijke wijze vermoord!
“Blake is dood.
Zijn vrouw heeft hem vermoord.
Maar welke?”
Quinn heeft ervoor gekozen om Drie weduwen te vertellen vanuit het perspectief van de drie weduwen Rachel, Emily en Tina. Hierdoor krijg je een bijzonder verhaal waar – in een dikke honderd hoofdstukken – de vrouwen elk hun visie vertellen van wat zij denken dat er gebeurd is. Op die manier krijg je ook een kijkje hoe ze tegenover elkaar staan. Daardoor wordt steeds een nieuw segment toegevoegd en wordt al snel duidelijk dat het niet altijd rozengeur en maneschijn was tussen de echtgenotes onderling. Op die manier besteedt Quinn aandacht aan elke vrouw afzonderlijk, zowel qua identiteit als haar rol in het huwelijk. De karakters worden doorheen het verhaal verder uitgediept en daardoor leer je hen beter kennen en snapt waarom ze zijn wie ze zijn.
Daarnaast hebben ze alle drie – buiten het huwelijk en de zusterband – hun eigen verleden met de nodige geheimen. Vooral het geheim van Rachel dringt zich naarmate het verhaal vordert meer op de voorgrond, waardoor de moord op Blake naar de achtergrond verdwijnt. Hoewel Drie Weduwen een boeiend verhaal is, is van een echt spanningslevel nauwelijks te spreken. Het voelt voor mij eerder als een spannende misdaadroman. Op zich niks mis mee, maar het verwachtingspatroon was een enerverende thriller en dat is het niet. De vraag wie Blake vermoord heeft was niet langer de hamvraag. Mijn interesse ging eerder uit naar het geheim van Rachel.
Dit thrillerdebuut is geschreven met vlotte pen, zeer toegankelijk met hier en daar dat tikkeltje humor. Quinn bezit de gave om een verhaal te vertellen alsof het alleen voor jou bestemd is. Drie weduwen is bovendien erg menselijk en filmisch neergezet met detail voor sfeerbeelden. Het zou me niet verwonderen mochten de rechten hiervoor al verkocht zijn. Daarnaast nemen polygamie en de Mormoonse gemeenschap een prominente plaats in het verhaal wat zorgt voor een extra twist. Je merkt dat Quinn daar behoorlijk van op de hoogte is en de nodige research heeft gedaan. Mede daardoor werd dit voor mij onbekend terrein enigszins inzichtelijk.
De plot is verrassend. Niet enkel de moord op Blake die ontrafeld wordt, maar ook de band tussen de weduwen onderling. Knap! Een goed boek – met enkele schoonheidsfoutjes – voor ettelijke uren leesplezier.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
