"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Driehoek

Zaterdag, 15 september, 2018

Geschreven door: Mac Barnett
Artikel door: Jaap Friso

Een gemeen grapje

[Recensie] De Canadese illustrator Jon Klassen is een meester in het gebruik van vormen. Dat bewees hij met zijn veelbekroonde Hoedentrilogie en ook in Bas en Daan graven een gat dat hij samen met Mac Barnett maakte. In dat laatste boek speelt hij op kunstige wijze met de ruimte die de pagina’s hem bieden en hikt tegen de optische illusie aan.

Driehoek, opnieuw samen met Barnett, is nu eens een boek voor peuters.  Een dik kartonnen omslag en eenvoudig van opzet. De hoofdpersonen heten Driehoek en Vierkant. Op een dag gaat hij er op uit om “een gemeen grapje met Vierkant” uit te halen. Hij weet precies waar zijn vriend bang voor is namelijk, en slaagt er in Vierkant een paar hachelijke momenten te bezorgen.  Maar Vierkant kent op zijn beurt de zwakke plek van zijn vriend en pakt hem terug. Waarbij de lezer de vraag mag beantwoorden of hij gelooft dat Vierkant dit al van plan was. Is hij een pestkop die met voorbedachte rade handelt of gebeuren de dingen soms gewoon toevallig?

Een subtiel verhaal over de grens tussen plagen en pesten en de vraag of dat toevallig of opzettelijk gebeurt. Met veel vooraankondigingen en nadrukkelijke beschrijvingen. “Nu”, zei Driehoek, “ga ik mijn gemene grapje uithalen”. Het is geen verrassing en de spanning wordt voor peuters gedoseerd opgevoerd. Net als de beschrijving van alle vormen. Het landschap waar Driehoek doorheen loopt bestaat aanvankelijk uit driehoeken die steeds groter worden. Dan staat er: “Hij liep langs kleine driehoeken en grotere driehoeken en hele grote”. Dat is te zien maar voor de kleinsten is die herhaling nuttig en prettig. Vervolgens loopt hij langs naamloze vormen (‘Het waren vormen zonder naam’)  tot bij de vierkanten (‘Hij liep tot hij op een plek kwam waar vierkanten waren’). Daar zal Vierkant dan wel ergens wonen, denken de kinderen.

De nadrukkelijkheid van al die vormen is niet storend of opgelegd educatief maar maken op een speelse manier derdeel uit van het  verhaal. Driehoek woont in een driehoek met een deur als driehoek en driehoekige kunst aan de muur. De illustraties doen denken aan het spel waarbij vormen in de juiste uitsparing moeten worden geduwd. Driehoeken passen nu eenmaal niet in een vierkant.

Heaven

Barnett en Klassen blijven trouw aan hun manier van het vertellen van een verhaal. Een tikje vervreemdend en absurdistisch en spelend met vragen over vorm en ruimte. Het valt te prijzen dat ze in dit peuterboek geen enkele concessie aan hun niveau doen en perfect aansluiten bij de belevingswereld van de jongste lezers.

Eerder verschenen op Jaapleest


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur: