De mindgames slepen je volledig mee
[Recensie] Alexandra woont samen met haar vriend Lars en heeft een goed leven. Dit was niet altijd zo, want acht jaar geleden verloor ze haar zus Andrea, die verdronk tijdens een schooluitstap. Plots ontvangt ze een mysterieuze envelop met daarin krantenknipsels van twee recente vermoorde meisjes, en een polaroidfoto van haar overleden zus. Was de dood van haar zus misschien geen ongeluk? Alexandra en Lars besluiten om op onderzoek uit te gaan.
Met Droog water heeft Maxime Paredis een spannende psychologische thriller neergezet. Het is zijn tweede boek, in 2019 debuteerde hij met de thriller Honderd kamers. Een debuut dat goed werd gesmaakt, waardoor hij op de longlist stond voor de MAX Bronzen Vleermuis 2020.
Psychologische aspect
Al van bij de eerste bladzijde word je als lezer meegetrokken in het verhaal. Ook zit je direct al met enkele vragen, wat de spanning doet stijgen. Vol vaart vlieg je door het verhaal. Alleen keren sommige zaken later in de verhaallijn opnieuw terug vanuit een ander oogpunt, waardoor er in herhaling wordt gevallen en het tempo wat onderuit zakt. Al krijg je op deze manier wel enkele extra details die kunnen helpen in de zoektocht naar de dader.
De plot zit uitstekend in elkaar, waarbij vooral het psychologische aspect sterk is. Zo slaagt Paredis erin om voortdurend twijfel te zaaien bij de lezer. Meerdere personen zijn verdacht, het is gemakkelijk om je te laten misleiden. De korte hoofdstukken die vaak eindigen met een cliffhanger houden deze spanning mee in stand. Er zijn daarbij ook enkele geniale plottwisten, die het verhaal een verrassende wending geven. Sommige gebeurtenissen zijn echter té toevallig om geloofwaardig te zijn. Toeval kan, maar hier valt het direct op. Dat mocht dus wel een tikkeltje subtieler zijn.
De personages in Droog water zijn goed uitgewerkt. Allen hebben ze hun eigen karakter die hen onderscheidt van elkaar. Alexandra is een moedige en gedreven jonge vrouw die haar verdronken zus mist. De anonieme envelop maakt veel in haar los, en ze is in de war. Was Andrea wel eerlijk tegen haar? Lars, haar vriend, is wat terughoudender, waardoor je de indruk krijgt dat hij zich afzijdig wil houden. Tot ze er samen voor gaan.
Maxime Paredis heeft een boeiende, doordachte en beschrijvende schrijfstijl. Details zijn belangrijk in Droog water, en de auteur weet perfect hoe ver hij daarin mag gaan zodat je er niet door wordt overspoeld. Dat helpt om het verhaal beeldend en realistisch te laten overkomen. Een goede tegenpool voor de wat minder geloofwaardige toevalligheden. Het sterkste punt is het psychologische effect. Je gaat zo op in het verhaal, dat je je volledig laat meeslepen door de mindgames van de auteur.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
