Van alles twee?
[Recensie] Dit prentenboek van de Vlaamse illustrator, schrijver en dichter André Sollie (1947) verscheen voor het eerst in 2004. Het is een boek voor meisjes. En dat is best apart. Maar is het ook vreemd? Sollie heeft wel meer voor of over specifieke groepen geschreven. Met Wachten op matroos, een kinderboek over een vuurtorenwachter die verliefd is op een zeiler, won hij een Gouden Griffel.
Dat dit prentenboek specifiek voor meisjes is gemaakt, maakt het verhaal over het eigen lichaam ook heel herkenbaar. En natuurlijk kan je dit boek ook aan jongetjes, broertjes én zusjes voorlezen. Een mooie kapstok om een en ander uit te leggen over de verschillen en overeenkomsten aan en in hun lijfjes!
Sollie begon als illustrator en die roots zie je meteen terug in de bijna kinderlijk aandoende schilderingen, die de kleintjes direct zullen aanspreken. Ze zijn van een heerlijke schoonheid en grappig bovendien. De prenten en de rijmende teksten zijn gemaakt als een bedtijdverhaal. De tijd tussen lampje aan en lampje uit. Heerlijk om over niets anders na te denken dan jezelf voor het slapengaan.
Want wat blijkt? Oh, de heerlijkheid van ontdekking: je hebt heel veel dingen dubbel! Echt heel veel. Van ellebogen tot rijen tanden, van armen tot voeten. En zelfs dubbel D. Ooit. Misschien. Wie weet?
Alles dubbel?
Maar dan blijken die twee neusgaten toch echt in één neus te zitten. Eén? Eentje maar? Ons Doortje ontdekt dat ze toch ook wel veel eenlingen bezit. Haar navel is maar één putje, nog te zwijgen over haar kutje. Daarvan had ze er liever ook twee gehad. Kan ze dat nog veranderen? Ineens is ze misschien toch niet zo apart als ze wel dacht. Of toch wel?
Dubbel Doortje is een heel leuk voorleesboek, waarbij je voor het slapen gaan letterlijk dicht op de huid van je (klein)kind zit. Een boek vol ontdekkingen, een leuke zoektocht naar jezelf.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
