Een verhaal dat je niet meer loslaat
[Duorecensie] Op de vuilnisbelt ligt een dode, jonge vrouw. Haar lichaam vol littekens, mishandeld, een brandwond in haar nek. De penetrante geur van de dood dringt de neus van rechercheur Thomas DeLohr binnen. Nieuwe slachtoffers, een nieuwe zaak. Kan Thomas zijn hoofd erbij houden, of wordt hij te veel herinnerd aan de verminkte lichamen van vroeger? En trekt hij de gruwelijke aanblik van het tienermeisje wel, nu hij binnenkort zelf vader wordt? Na maanden radiostilte loopt ook journalist Fleur Benedictus Thomas weer tegen het lijf. Hun liefde lijkt onmogelijk, en de details in de zaak voeren Fleur terug naar de herinneringen aan haar mishandelde zus. Maar het is onmogelijk de zaak te laten rusten. Fleur komt beangstigend dicht bij de dader. Zo dicht, dat ze zichzelf in gevaar brengt…
Carina: Na het lezen van Dodenweg was ik erg benieuwd naar het vervolg en dan ook heel blij dat ik deze mocht recenseren. Beginnend met de kaft krijgt deze van mij 4 sterren uit de 4. Hij is erg simpel maar trekt zeker de aandacht. Verder vind ik de kleuren goed bij deel 1 passen.
Patrice: Duidelijk dezelfde stijl als het eerste deel in deze trilogie. In het groot de naam van de auteur en stukken kleiner de titel van het boek. Omdat het herkenbaar is telt dat als pluspunt maar of het mooier is…….dat is een kwestie van smaak. Toch is het wel een cover die opvalt in de schappen. En dat telt. Een 7.
Patrice: Fleur en Thomas hebben een gedeeld verleden. Dat ze niet alleen de leuke dingen met elkaar gemeen hebben wordt gaandeweg het verhaal pijnlijk duidelijk. Beiden moeten ze wat ze hebben meegemaakt zien te verwerken. Thomas heeft zich vastgebeten in zijn schuldgevoel, onverwerkte zaken uit het verleden en daarbij verwijt hij zichzelf nogal het een en ander. Fleur heeft zichzelf beter hersteld en is weer aan het werk. Ook haar thuissituatie is verre van ideaal en het verdriet nog lang niet verwerkt. Thomas is officieel nog steeds met verlof wanneer hij wordt gebeld door zijn werkpartner Loïs.
Er is een lichaam van een jonge vrouw gevonden op een vuilnisbelt maar wat het meest opvalt is een wel heel bijzonder kenmerk op het stoffelijk overschot. De confrontatie doet Thomas’ zijn herinneringen aanwakkeren maar ook komt hij door deze zaak weer in contact met Fleur. Het wordt allemaal heel complex want Thomas heeft zijn zaken nog lang niet op orde en wordt op en neer geslingerd door zijn verstand en gevoel. Zijn thuissituatie verdient ook geen schoonheidsprijs en het lijkt hem allemaal niet te lukken. Fleur bijt zich vast in deze zaak, vastberaden hiermee iets goed te maken. Ook bij haar is het hebben van schuldgevoelens een zware last. Toch is het niet zonder gevaar wat ze nu doet, ze begeeft zich al snel in de buurt van de dader en die is, op zijn zachtst gezegd, not amused.
Het team rondom Fleur en Thomas blijkt ook nu weer heel goed in staat snel en kundig samen te werken maar of dat genoeg is om de dader te pakken moet nog maar blijken. Aan hun verantwoordelijkheidsgevoel ligt het in ieder geval niet maar de bewijzen zijn flinterdun en hun tegenstander heel geniepig. Gelukkig blijven ze hun intuïtie trouw, steunen ze elkaar maar dat gaat niet zonder vallen en opstaan.
Patrice: Nevel is een verhaal dat ook zonder ‘Dodenweg’ te hebben gelezen goed te volgen is. Toch moet je je afvragen of je dat moet willen. De personages hebben duidelijk een geschiedenis met elkaar en die informatie mis je dan. Dat houdt in dat niet alles even logisch lijkt en bepaalde verwijzingen niet te plaatsen zijn. Vooral wat betreft Fleur en Thomas is er teveel uit dat verleden van essentieel belang voor deze verhaallijn. Ook al heeft Olga wel het een en ander naar voren gehaald door subtiel uit te leggen wat er eerder is gebeurd. Je merkt het gemis wel en het zou zomaar kunnen dat je nieuwsgierigheid wordt aangewakkerd en je alsnog ‘Dodenweg’ gaat lezen. Tip; lees dus eerst ‘Dodenweg’. Je hebt ze zo uit want beide boeken lezen als een trein.
Carina: Het verhaal zelf gaat weer over Thomas en Fleur. Fleur werkt tegenwoordig bij het OM in ipv de krant. Zelf vind ik dit erg leuk, nu een baan bij het OM werken iets is wat ik zelf ook graag wil later. Hierdoor wordt het natuurlijk nog aantrekkelijker om het boek te lezen!
Patrice: In het tweede deel van deze trilogie weet Olga de psychologische aspecten beter en vooral sterker neer te zetten dan in ´Dodenweg´. De spanning is echter minder heftig dan in dat eerste deel. Ondanks dat maakt ‘Nevel’ dat ruimschoots goed door verdomd ‘wazig’ te zijn. Dat wil zeggen, Thomas ziet niet alles even helder en dat voel je als lezer precies zo. Hij is in de war, de weg kwijt en dus ben jij als lezer dat ook. Je bent samen met hem lang in het ongewisse en naarmate het verhaal vordert neemt dat alles behalve af, de twijfels zijn voelbaar. Knap gedaan. Daarbij is het ook nog eens zo dat het mateloos intrigerend kan zijn om het niet te weten….Zowel Fleur als Thomas zijn sympathieke en bovenal menselijke personages waarbij het niet moeilijk is ze aardig te vinden en met ze mee te leven.
Carina: Het verhaal liet mij maar niet los. Ergens kwam de dader niet als een verrassing, maar ook weer wel. Ik had wel een vermoeden maar kon steeds niet de duim er opleggen. Het speelt perfect verder op deel 1, en ik ben dan ook super benieuwd naar het derde deel nu ik niet kan wachten hoe bepaalde dingen zich gaan ontwikkelen.
Patrice: In tegenstelling tot ‘Dodenweg’ pakt ‘Nevel’ je dus niet continu bij de strot qua spanning. Hier is meer ruimte genomen voor het uitdiepen van de personages en dan in het bijzonder de twee hoofdrolspelers Thomas en Fleur. Beide hebben hun uitdagingen en de nodige, gezamenlijke, bagage. Die gemene deler (letterlijk) zorgt zowel voor aantrekkingskracht als weerstand. Wat ook heel mooi is neergezet is de band die het team onderling heeft. Vooral de subtiele bijrol van Altan is van groot belang voor het verhaal. De belangrijkste emotie in het geheel was het trouw zijn aan het volgen van je eigen intuïtie, ondanks de persoonlijke obstakels en de justitiële beperkingen en bureaucratie. Duidelijk voelbaar hier is de achtergrond van Olga.
Patrice: Het is wel duidelijk dat Olga heel goed weet waar ze heen wilt met deze personages. Je voelt dat er nog veel meer gaat komen. Dat merk je aan de uitgezette verhaallijnen en de open lijntjes die er nog zijn. Daarmee wakkert ze de (lees)honger naar meer aan. Zowel Thomas als Fleur zijn karakters die innemend en sympathiek zijn. Is het niet om wie ze zijn dan is het wel om wat ze hebben meegemaakt en met elkaar gemeen hebben. Dat gaat nog wat worden in het laatste deel! Dat kan haast niet anders. Olga heeft de lat hoog gelegd voor zichzelf.
Carina: Het boek is ontzettend spannend en leest snel en fijn weg. Persoonlijk kan ik mij erg goed vinden in de schrijfstijl van Olga. Deze is vlot en leest lekker weg. Hierdoor lees je het boek als een sneltrein. Continu is het een wisseling van de moordzaak en hun persoonlijke problemen aantrekkingskracht. Hierdoor is het verhaal afwisselend en wil je constant doorlezen hoe het verder gaat. Daarnaast lees je ook verschillende stukken vanuit de dader waardoor je echt mee wordt gesleurd. Ik kon gewoon niet stoppen met lezen.
Patrice: Een sterke verhaallijn biedt veel mogelijkheden en Olga neemt de lezer bij de hand om niet meer los te laten. Alleen daarvoor al verdient ze alle lof. In het eerste deel was het de spanning, in deze episode de psychologie, wat gaat het derde deel ons brengen? Nu is het dus afwachten hoe het verder gaat met de Saksenburch trilogie en of Olga het gaat lukken dit te overtreffen. 4 stralende sterren voor ‘Nevel’.
Carina: Het boek krijgt van mij dan ook een dikke 5 sterren. Psychologisch is het verhaal erg sterk, wat echt een dik pluspunt is. De spanning is goed en kan dan ook niet wachten tot het volgende deel. Zowel Dodenweg als Nevel zijn beiden boeken die ik zeker nog een keer ga lezen!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
