Het tempo ligt lekker hoog
[Recensie] Silvia en Vincent gaan scheiden. Maar voordat ze definitief een streep door hun huwelijk zetten, gaan ze nog één keer samen naar hun huisje in het Duitse Zwarte Woud. Tijdens een mountainbiketochtje komt Vincent om het leven. Een ongeluk denkt Silvia. De politie denkt er echter anders over en verdenkt Silvia zelfs van het bekokstoven van een moord. Silvia schakelt de hulp in van haar oude buurmeisje Lauren, zij werkt als officier van justitie. Kunnen ze er samen achter komen wat er daadwerkelijk met Vincent is gebeurd? Ondertussen moet Silvia als enig erfgenaam van Vincent zijn bedrijf van de ondergang zien te redden, want zijn zakenpartner en beste vriend Sebastiaan loopt de kantjes er vanaf.
Dwaalspoor is het tweede deel in de duologie over Lauren Martens. Het is echter geen must om ook het eerste deel, Zomeravond, te lezen. Als je dat wel wilt, kan ik je wel aanraden om eerst Zomeravond te lezen, in Dwaalspoor zitten namelijk wel wat spoilers.
Waar Lauren in het eerste deel echt de hoofdpersoon was, heeft ze nu meer een bijrol als juridisch adviseur van Silvia. De focus ligt echt op Silvia en haar man Vincent. Silvia is als personage heel goed neergezet. Je leeft als lezer echt met haar mee en je voelt haar verdriet om Vincent. Vermeer heeft het zelfs voor elkaar gekregen om de lezer aan het alibi van Silvia te laten twijfelen, terwijl je leest wat zij aan het doen is op de dag van het ongeluk. Daarnaast geeft Vermeer genoeg aanknopingspunten om verschillende mensen te verdenken. Of was het nou een ongeluk?
Omdat het boek minder dan 200 bladzijdes heeft, ligt het tempo lekker hoog, de ontwikkelingen in het onderzoek en in het bedrijf van Vincent en zijn beste vriend Sebastiaan volgen elkaar snel op. Het leest heel erg fijn weg, lekkerder dan Zomeravond. Waar er in het eerste deel nog veel beschrijvingen van de vakantie en de omgeving waren, is dat in dit deel voor het grootste gedeelte weggelaten waardoor je niet heel veel hoeft na te denken en dingen te onthouden.
Toch vond ik het eerste deel iets beter dan deze, die had wat meer diepgang. Het verhaal, de personages en de gebeurtenissen zijn in Dwaalspoor een beetje oppervlakkig. Daarnaast geeft de ondertitel een verkeerd beeld van het boek. “Wanneer haar man om het leven komt tijdens de zomervakantie, denkt de politie aan een tragisch ongeval. Maar Silvia weet dat dat niet waar is…” Het is niet de politie die denkt dat het om een ongeval gaat, maar Silvia. En Silvia weet niet beter dan dat Vincent is verongelukt.
Al met al is het boek dat goed wegleest zonder dat je daar veel bij hoeft na te denken, maar het is niet de allerbeste van Vermeer. Evengoed een prima drie sterren voor Dwaalspoor.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
