Bestaat de Grote Liefde of is dat het Grote Toeval?
[Achterflap] “Bestaat de Grote Liefde of is dat het Grote Toeval? Zoals schrijvers altijd hetzelfde boek schrijven en vrouwen altijd dezelfde man trouwen, zo jagen echte mannen altijd dezelfde vrouw na. Dromen zijn niet echt, maar daar kunnen echtgenoten niet mee leven. Liever dan de droom om te brengen, doen ze het de vrouw die de droom belichaamde.
Dit is het verslag van zeven mannen, echtgenoten en echte mannen in een dwaaltocht in een doolhof van liefde en valkuilen. Meer smaken dan die zeven zijn er niet, al kijken de zeven mannen zeven keer anders naar zichzelf. Zoals iedere vrouw ook haar echtgenoot, haar eigen fantasieman schept.”
[Recensie] De schrijfstijl van Echtgenoten, echte mannen was helaas niet helemaal aan mij besteed. Die is wat wollig en formeel. Ook worden er veel metaforen gebruikt waarvan ik sommige simpelweg niet begreep en in andere moeilijk mee kon gaan. De flaptekst is hier al een klein voorbeeld van, deze komt weinig concreet op mij over. Gedurende het verhaal liep ik daar vaker tegenaan.
Ook de hoofdpersonen waren niet mijn favorieten. De mannen zijn redelijk stereotype en behoorlijk egoïstisch. Het boek belooft voor vrouwen een kijkje in de mannenziel, maar ik hoop dat de meeste mannen niet zo denken als de mannen in dit boek.
Het verhaal zelf vond ik wel mooi gebracht, vooral de hoofdstukken die zich buiten afspelen, op de kleine ‘expeditie’ die de mannen ondernemen. Vertrouwen en wantrouwen en grote geheimen die al dan niet hardop gedeeld worden, maakten deze hoofdstukken interessant voor mij. Ook de non- verbale communicatie tussen de mannen wordt goed beschreven.
Tegen het einde, als er steeds meer geheimen aan het licht komen, wordt het verhaal zelfs enigszins spannend. Ik wilde toch wel weten wat er nu precies allemaal gebeurd was en of de vriendschap tussen de mannen dit zou overleven.
Ik heb gemengde gevoelens bij dit verhaal. Ik vind de gebeurtenissen en de manier waarop de mannen op elkaar reageren interessant. Sommige bespiegelingen van de hoofdpersonen vond ik boeiend, al waren er ook een paar waar ik niets mee kon. Ik vond de schrijfstijl echter niet zo prettig en te weinig concreet. Ook de hoofdpersonen vond ik bijzonder onsympathiek, wat het moeilijk maakte om met ze mee te denken en te voelen. Toch heb ik wel plezier beleefd aan het lezen van dit boek. Voor sommige mensen zal dit boek misschien wel herkenning opleveren. Ook zullen andere mensen de inzichten waar ik zelf weinig mee kon, misschien wel verhelderend vinden.
—
Eerder verschenen op Drukinkt
