Wat is er gebeurd met de oorlogsbruid die nooit in Amerika is aangekomen?
[Recensie] Heden
Brette is paranormaal begaafd. Ze kan geesten zien en met hen communiceren. Wanneer een oud-klasgenoot haar vraagt om de geest van zijn overleden vrouw te zoeken, stuit Brette op een oud mysterie. Haar oud-klasgenoot vertelt Brette dat zijn dochter haar moeder heeft gezien tijdens een bezoek aan het schip de RMS Queen Mary, het schip dat eerst fungeerde als cruiseschip, daarna bracht het soldaten vanuit Amerika naar Europa en later nam ze de oorlogsbruiden uit Europa mee terug naar Amerika. Brette heeft met het kleine meisje te doen en besluit om er zelf ook een bezoek aan te brengen. De moeder vindt ze niet, maar wel iets anders…
Verleden
Simone is veertien als haar vader en broer, beide verzetsstrijders, voor hun huis in Parijs worden geliquideerd. Simone slaat op de vlucht en duikt onder in een klein boerderijtje ver weg van Parijs. Op een dag brengt de eigenaar van de boerderij een gewonde Amerikaanse soldaat naar de kelder. Aan Simone de opdracht om hem te verzorgen. Annaliese woont in een klein dorpje net over de Duitse grens. Wanneer ze van haar ouders met een hoge pief van een Duits ministerie moet trouwen, verandert haar leven compleet. Hij mishandelt en verkracht haar. Op een dag kan ze er niet meer tegen en slaat ze op de vlucht.
In dit verhaal spelen drie verhaallijnen de hoofdrol. Eigenlijk zijn het er vier, maar de laatste werd voor mij pas later in het boek duidelijk. Ik ga ook niet verklappen waar die vierde over ging, dan zou ik te veel prijsgeven. De verhaallijn van Brette draait voornamelijk om het paranormale. Dit had ik niet verwacht, aangezien het in de flaptekst niet vermeld wordt. Dit kwam voor mij dus een beetje als een verrassing. Ik vond het wel een aangename, het viel me niet tegen en gaf toch weer een anders dimensie aan een historische roman.
De verhaallijn van Simone was op sommige momenten heel kinderlijk geschreven. Alsof ik een kinderboek aan het lezen was. Andere stukjes waren juist weer heel ‘volwassen’ voor een meisje van veertien. Dit was af en toe wel een beetje verwarrend, het voelde alsof het andere verhaallijnen waren en het over een heel ander persoon ging. De verhaallijn van Annaliese vond ik dan weer heel goed geschreven. De mishandelingen werden goed beschreven, maar niet te overdreven. Het gevoel van Annaliese en haar verdriet waren op een mooie manier verwoord.
Sommige zinnen klopten taal technisch niet. Zoals werkwoorden op de verkeerde plaats of zinnen die gewoon niet lekker lopen. Ook kwamen er woorden in voor die zelfs Google niet kende, zoals ‘dikilometerakends’.
Ik weet niet of ik de schrijfster hier nou echt de schuld van kan geven. Het boek is vertaald, dus ik ben van mening dat dit iets is wat de vertaalster is aan te rekenen. Om die reden vond ik het ook niets aan het boek afdoen. De schrijfster kan er immers niets aan doen, ze heeft het niet zo bedoeld. Op ongeveer één derde van het boek werd eigenlijk het plot over hetgeen zich op de RMS Queen Mary heeft afgespeeld duidelijk. Aan de ene kant vond ik dat jammer, omdat je dan met voorkennis de verhaallijnen van Simone en Annaliese leest. Aan de andere kant had het ook wel iets bijzonders.
Je leeft mee met de vrouwen die denken dat ze een gelukkige toekomst tegemoet gaan, terwijl het lot iets heel anders voor hen in petto heeft. Ondanks de voorkennis was het einde toch heel verrassend. De vork blijkt toch net even anders in de steel te zitten…
Ondanks dat ik normaal niet zo van de historische romans ben, ik vind ze vaak te stijf en te feitelijk, heb ik genoten van dit boek. Het was niet te feitelijk, maar historisch gezien klopte het voor mijn gevoel wel. Het las in elk geval heel lekker weg. De schrijfstijl van Meissner is prettig en vlot. Ik ben zeker van plan om meer van haar te lezen! Dit boek krijgt van mij vier van de vijf sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
