Hij koketteert maar een eind weg, ik houd er vaak mooie tips aan over
[Recensie] Even een paar dagen er tussenuit geweest op zomerreces. Dan wil ik een makkelijk leesbaar boek mee en daar voldoet Een deerne in lokkend postuur van Maarten ’t Hart uit de serie Privé-Domein helemaal aan.
Het is een dagboek over het jaar 1999 met alle bekende thema’s van ’t Hart; literatuur, natuur, klassieke muziek en “de grote gekte”, zijn behoefte om zich in vrouwenkledij te hullen. Nu heb ik met dat laatste aspect van ’t Hart nooit zo veel opgehad, dus die passages bladerde ik fluks door. Wat mij als muziekliefhebber wel interesseert zijn de uitwijdingen over muziek. ’t Hart koketteert graag met zijn kennis hierover:
“Vanmiddag hadden we bij de platenclub tien raadwerken. Het derde strijkkwartet van Ernst von Dohnanyi, de fraaie cantate Johannes van Damscus van Sergey Taneyev…, het onbenullige vioolconcert, opus 56 van Niels Gade, de zevende symfonie van Petterson (een verschrikkelijk werk, net als alle andere composities van Petterson), het waardeloze ballet Slaraffenland van Riisager, de cantate Faust et Hélène van Lili Boulanger (dit werd snel door mij geraden, de anderen hadden er veel moeite mee – overigens een fantastisch mooi werk, het was veruit het beste wat we op deze middag te horen kregen…)”
Hij koketteert maar een eind weg, ik houd er vaak mooie tips aan over. Verder gaat het over een keur aan onderwerpen, zijn vergeefse pogingen een rijbewijs te halen, zijn boezemfibrillaties, de brieven en verzoeken die hij uit den lande ontvangt en de beslommeringen in en om zijn huis als daar zijn de stal van Bertus, zijn hondje Roef, ooievaars in de buurt, een omgekomen sperwer enzovoort. Met stijgende verbazing las ik het deel waarin ’t Hart uiteenzet wat hij doet voor zijn gezondheid:
“’s Morgens vroeg neem ik op mijn nuchtere maag een gedroogde, ontzwavelde abrikoos. Dat zou bloeddrukverlagend werken. Vervolgens eet ik vier donkerbruine boterhammen. De ene dag prokornbrood. Minder zout dan gewoon brood…De volgende dag vikornbrood. Veel vitamine B. Om half negen neem ik altijd een capsule Q 10 super. Het co-enzym Q 10…verstevigt het tandvlees, verlaagt de bloeddruk, versterkt de hartspier…Om een uur of half tien neem ik een hapje gepelde pompoenpitten.”
Enzovoort. Geen koffie maar groene thee, ieder dag drie tomaten, tussen de middag weer brood en zelfgemaakte yoghurt, daarna norvasc slikken ter verlaging van de bloeddruk, elke dag twee sinaasappels, een kiwi, een mango en een schijf ananas. Voor het avondeten een glas rode wijn, altijd rauwkost bij het avondeten, nooit vlees, twee maal vette vis per week. Na het eten een zink-seleniumpil en om acht uur een pil Phosetamin. Bij elke warme maaltijd een dozijn teentjes knoflook. Hij noemt het gezondheidswaanzin en dat snap ik; het is wel mooi leesvoer.
Uiteindelijk is het lichte, maar zeer vermakelijke kost. Toelichtingen op muziek en literatuur helpen mij het meest verder en daarom mag ik zijn boeken graag lezen. Ongewenste Zeereis van zijn hand staat nog te lezen in mijn kast.
—
Eerder verschenen op Quis leget haec?
