"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Een doodgewone jongen

Vrijdag, 23 april, 2021

Geschreven door: Michael Sels
Artikel door: Saskia Imbert

Een ode aan de fantasie en creativiteit

“Waar was hij mee bezig? Hij was aan het inbreken in zijn eigen school om een bende te bespieden die de macht wilde grijpen over het land. Zelfs zijn eigen fantasie had dit niet kunnen bedenken.”

[Recensie] De Vlaamse auteur Michael Sels heeft me een paar fijne leesuurtjes bezorgd met zijn jeugdboek Een doodgewone jongen. De kaft geeft meteen een goede indruk van het verhaal. Graffiti, een heks, damp uit de riool én een leuke jongen zijn inderdaad belangrijke elementen uit het boek. Steven De Waele verdient hier zeker een pluim voor zijn illustraties! Een mooi ontwerp van het boekomslag, maar ook tijdens het lezen zijn de zwart-wittekeningen van Steven een perfecte aanvulling bij het verhaal. De details kloppen, de personages stralen het juiste karakter uit. Knap gedaan!

Die leuke jongen dus… dat is Nebo. Hij zit in het vierde leerjaar, houdt van fietsen en computerspelletjes. Hij is een beetje dromerig en heeft een rijke fantasie. Tijdens het tandenpoetsen is hij in gedachten de commandant van een ruimteschip, de weg naar school is een groot avontuur met valkuilen en krokodillen! Er wordt dus wel op wat inlevingsvermogen van de jonge lezers gerekend.

“Nebo, pas op voor de Bende van het Grijze Kruis! Je kan altijd op mij rekenen. Succes, de heks.”

Geschiedenis Magazine

Een zonderlinge heks steekt ongemerkt een briefje in de jaszak van Nebo. Als hij het papiertje ontdekt vertelt hij dit direct aan Axi, zijn beste vriend die niet kan stilzitten en stille stinkende windjes laat. Op school is er ook iets raar aan de hand. Nebo is zeer wantrouwig, Juf Fortuna draagt een grijs kruis en wil de muren op de speelplaats grijs laten schilderen. Grijze boterhamdozen en een grijs polsbandje maken het mysterie compleet! En die letters ‘OTF’ dan?

“Op zich waren het onbenullige zaken, maar als je alles op een rijtje zette, kwam je tot de conclusie dat hier veel meer aan de hand was. Dit zaakje stonk. Het stonk zelfs meer dan de windjes van Axi.”

De spanning wordt mooi opgebouwd en zet zeker aan om verder te lezen. Nebo en Axi nemen risico’s, maar hebben ook wel een beetje geluk tijdens hun speurtocht. Het grote rechtvaardigheidsgevoel van Nebo komt mooi tot uiting, hij neemt het op voor een klasgenootje dat onheus wordt behandeld. Maar ook schuldgevoelens en twijfels komen aan bod. Tussen al die actie zit dus een mooi verhaal verborgen. Begrip voor de fouten van anderen, vergevingsgezindheid, nadenken over het gedrag van anderen… het wordt subtiel verwerkt in Een doodgewone jongen en kan zeker de aanzet zijn tot een goed gesprek in de klas of thuis.

Het grote lettertype, de rustige bladspiegel en de korte hoofdstukken met duidelijke alinea’s zijn zeker een pluspunt voor de jonge lezers. En dan die fijne illustraties er nog bij, zeker een tof boek! Dit mooie jeugdverhaal, een ode aan de fantasie en creativiteit, geef ik graag 3,5 sterren.

Eerder verschenen op Perfecte Buren